La guitare et la rose - Hélène

Sur sa guitare il avait gravé une rose

Dans le bois noir petite fleur a peine éclose

Comme un espoir en souvenir de quelque chose

Une vieille histoire dont on ne savait pas grand-chose

Sur sa guitare il avait gravé une étoile

Dans le bois noir encadrée de deux initiales

Quand on lui demandait ce que ça voulait dire

Il ne nous répondait que par un grand sourire

Personne ne savait

D’où il venait vraiment

Et quand il nous chantait

Ses chansons doucement

On avait tous envie

De l’avoir pour ami

Quand on le lui disait

Il souriait

Sur sa guitare il avait gravé une rose

Dans le bois noir petite fleur a peine éclose

Comme un espoir en souvenir de quelque chose

Une vieille histoire dont on ne savait pas grand-chose

Un jour il est partit

Sans dire où il allait

Il a reprit sa route

C'était forcé sans doute

Et quand je, pense à lui

Souvent j’ai de la peine

De n’avoir pas osé lui dire je t’aime

Sur sa guitare il avait gravé une rose

Dans le bois noir petite fleur a peine éclose

Comme un espoir en souvenir de quelque chose

Une vieille histoire dont on ne savait pas grand-chose

Sur ma guitare moi j’ai fait gravé une rose

Dans le bois noir petite fleur a peine éclose

Comme un espoir en souvenir de quelque chose

Une vieille histoire qui ne veut plus dire grand-chose

Sur ma guitare moi j’ai fait gravé une rose

Dans le bois noir encadrée de ses deux initiales

Si vous me demandez ce que cela veut dire

Je ne vous répondrais que par un grand sourire

Op zijn gitaar sneed hij een roos

In het zwarte hout, een bloemetje dat nog maar net is uitgebloeid

Als een hoop ter herinnering aan iets

Een oud verhaal waar we niet veel van wisten

Op zijn gitaar kerfde hij een ster

In zwart hout omlijst door twee initialen

Op de vraag wat het betekende

Hij antwoordde ons alleen met een grote glimlach

Niemand wist het

Waar hij echt vandaan komt

En toen hij voor ons zong

Zijn liedjes zachtjes

We wilden allemaal

Om hem als vriend te hebben

wanneer verteld

Hij lachte

Op zijn gitaar sneed hij een roos

In het zwarte hout, een bloemetje dat nog maar net is uitgebloeid

Als een hoop ter herinnering aan iets

Een oud verhaal waar we niet veel van wisten

Op een dag ging hij weg

Zonder te zeggen waar hij heen ging

Hij ging op weg

Het was waarschijnlijk geforceerd

En als ik aan hem denk

Vaak voel ik pijn

Omdat ik hem niet durfde te zeggen dat ik van je hou

Op zijn gitaar sneed hij een roos

In het zwarte hout, een bloemetje dat nog maar net is uitgebloeid

Als een hoop ter herinnering aan iets

Een oud verhaal waar we niet veel van wisten

Op mijn gitaar heb ik een roos gegraveerd

In het zwarte hout, een bloemetje dat nog maar net is uitgebloeid

Als een hoop ter herinnering aan iets

Een oud verhaal dat niet veel meer betekent

Op mijn gitaar heb ik een roos gegraveerd

In zwart hout omlijst door zijn twee initialen

Als je mij vraagt ​​wat dat betekent

Ik zou je alleen antwoorden met een grote glimlach