Vid vassen av den krökta ström - Helen Sjöholm

Vid vassen av den krökta ström

Som tycktes kärlek, kärlek susa

Låt ömma känslor dig berusa

Var lycklig, älska, njut och dröm

Men vet att under kärlekstvång

Ack vilket tvång den hunnit giva

För första känslan trogen bliva

Ty hjärtat älskar blott en gång

Sitt lugn den aldrig åter får

Som med en trogen kärlek bryter

Om tusen band han sedan knyter

Skall ångern följa i hans spår

Den sorg som tär hans kvalda bröst

Och tårarna uppå hans läger

Skall vittna att han allt inget äger

Den minsta ro, den minsta tröst

Den minsta ro, den minsta tröst

Bij het riet van de gebogen stroom

Wie leek liefde, liefde zoemen

Laat tedere gevoelens je bedwelmen

Wees gelukkig, heb lief, geniet en droom

Maar weet dat onder liefdesdwang

Ach, wat een dwang heeft het tijd gehad om te geven

Voor het eerste gevoel om trouw te zijn

Want het hart heeft maar één keer lief

Zijn vrede krijgt het nooit meer

Zoals bij een trouwe liefdesverbreking

Ongeveer duizend linten knoopt hij dan

Mocht spijt in zijn voetsporen treden

Het verdriet dat zijn verstikte borsten eet

En de tranen bovenop zijn kamp

Moet getuigen dat hij niets bezit

De minste vrede, de geringste troost

De minste vrede, de geringste troost