Du måste finnas - Helen Sjöholm, Malmö Musikteaters kör & ork

Du fördrev mig, gud.

Från mitt hemland slets jag bort

Här är jag en flykting och en främling och det ödet finner jag mig i

Men du tog mitt barn och du tar mig från min man

Jag kan inte längre se en mening.

Vad är det du vill, vad ska jag tro?

Tanken är svindlande, framför mig gapar en avgrund

Hela mitt väsen gör uppror och vill säga nej

Frågan är väckt och nu darrar min själ inför svaret

Att du inte finns till, fast jag trodde på dig

Vem skulle hjälpa mig uthärda livet härute?

Vem skulle ge mig den kraften som jag måste få?

Vem skulle trösta mig?

Jag är så liten på jorden

Om du inte fanns till, ja, vad gjorde jag då?

Nej, du måste finnas, du måste!

Jag lever mitt liv genom dig

Utan dig är jag en spillra på ett mörkt och stormigt hav

Du måste finnas, du måste!

Hur kan du då överge mig?

Jag vore ingenstans, jag vore ingenting om du inte fanns

Aldrig förut har jag haft dig i tal eller tanke

Det lilla ordet som skrämmer och plågar mig så

Ordet är om, om jag bett alla böner förgäves

Om du inte finns till vad ska jag göra då?

Vem skulle känna min ånger och sedan förlåta?

Friden i själen, ja, vem skulle skänka mig den?

Vem skulle så ta emot mig till slut efter döden?

Om du inte fanns till, vem tog hand om mig sen?

Nej, du måste finnas, du måste, jag lever mitt liv genom dig

Utan dig är jag en spillra på ett mörkt och stormigt hav

Du måste finnas, du måste!

Hur kan du då överge mig?

Jag vore ingenstans, jag vore ingenting om du inte fanns

Nej, du måste finnas, du måste!

Hur kan du då överge mig?

Jag vore ingenstans, jag vore ingenting om du inte fanns

Je hebt me weggejaagd, God.

Ik werd weggerukt uit mijn vaderland

Hier ben ik een vluchteling en een vreemdeling en ik bevind me in dat lot

Maar je nam mijn kind en je nam mij van mijn man af

Ik zie geen zin meer.

Wat wil je, wat moet ik geloven?

De gedachte is duizelingwekkend, voor mij gaapt een afgrond

Mijn hele wezen komt in opstand en wil nee zeggen

De vraag wordt gesteld en nu beeft mijn ziel bij het antwoord

Dat je niet bestaat, ook al geloofde ik in je

Wie zou me helpen het leven hier te doorstaan?

Wie zou mij de kracht geven die ik nodig heb?

Wie zou mij troosten?

Ik ben zo klein op aarde

Als jij niet bestond, nou, wat deed ik dan?

Nee, je moet bestaan, je moet!

Ik leef mijn leven door jou

Zonder jou ben ik een wrak op een donkere en stormachtige zee

Je moet bestaan, je moet!

Hoe kun je me dan in de steek laten?

Ik zou nergens zijn, ik zou niets zijn als jij niet bestond

Nooit eerder heb ik je in spraak of gedachte gehad

Het kleine woord dat me zo bang maakt en kwelt

Het woord gaat over, als ik alle gebeden tevergeefs heb gebeden

Als je niet bestaat, wat moet ik dan doen?

Wie zou mijn spijt voelen en dan vergeven?

Gemoedsrust, ja, wie zou het mij geven?

Wie zou mij uiteindelijk na de dood ontvangen?

Als jij niet bestond, wie zou dan voor mij zorgen?

Nee, je moet bestaan, je moet, ik leef mijn leven door jou

Zonder jou ben ik een wrak op een donkere en stormachtige zee

Je moet bestaan, je moet!

Hoe kun je me dan in de steek laten?

Ik zou nergens zijn, ik zou niets zijn als jij niet bestond

Nee, je moet bestaan, je moet!

Hoe kun je me dan in de steek laten?

Ik zou nergens zijn, ik zou niets zijn als jij niet bestond