Man borde inte sova - Helen Sjöholm

Man borde inte sova när natten faller på

För tänk då blänker stjärnorna högt uppe i det blå

Det är så tyst och stilla

Att sova vore illa

Jag vandrar min vägar

Över slätt och genom skog

Och stjärnorna de följer mig

Så sällskap har jag nog

Det sägs att de är tusen mil

Och mer ändå från oss

Än brinner de med stadigt sken

Än flammar de som bloss

Som silver och kristaller

Nu deras gnistor faller

Och en och annan flämtar till när hon har brunnit ut

Så faller hon då blir det som en strimma rök till slut

Man kan väl aldrig drömma så grant och underbart

Som själva natten ter sig då stjärnor lyser klart

Det är som om det höres en silver spel som rördes

Man borde inte sova när natten faller på

Man borde se på stjärnorna

Man borde vara två

Je moet niet slapen als de nacht valt

Want stel je voor dat de sterren hoog in het blauw fonkelen

Het is zo stil en vredig

Slapen zou slecht zijn

ik loop mijn paden

Door vlaktes en door bossen

En de sterren volgen mij

Ik heb waarschijnlijk dat bedrijf

Er wordt gezegd dat ze duizend mijl zijn

En nog meer van ons

Ze branden nog steeds met een constante gloed

Ze branden nog steeds als een lopend vuurtje

Zoals zilver en kristallen

Nu vallen hun vonken

En een of twee happen naar adem als ze een burn-out heeft gehad

Dan valt ze, dan wordt het uiteindelijk een rookstrook

Je kunt nooit zo heerlijk en wonderbaarlijk dromen

Zoals de nacht zelf verschijnt als de sterren helder schijnen

Het is alsof je een zilveren spel hoort aangeraakt worden

Je moet niet slapen als de nacht valt

Je zou naar de sterren moeten kijken

Je zou twee moeten zijn