The Manson Family - Heart Attack Man

I can never tell if I should take the things you say

With a shaker of salt or just a single grain

Maybe I should just shut up and stay in line

And wait until the sky decides it wants to rain

Maybe I’m missing something

Maintaining this romanticized illusion of my adolescence

Only makes me more depressed

Every other time I speak my mind

I feel like I’m some kind of criminal

That’s on some six week sentence of house arrest

Watching friends abruptly changing like the weather

Begs the question that perhaps they weren’t meant to last forever

Rotate people in according to the forecast

I guess my time is here

Swallow up the key that’s underneath your doormat

Lightning strikes a branch of the Manson family tree

And I’m so sick and tired of the hive-minded vanity

And the blind eye that’s turned to the insanity

Maybe, this wasn’t meant to last forever

Maybe, this wasn’t meant to last forever

Maybe, this wasn’t meant to last forever

Ik weet nooit of ik de dingen die je zegt moet aannemen

Met een zoutvaatje of gewoon een enkele korrel

Misschien moet ik gewoon mijn mond houden en in de rij blijven

En wacht tot de lucht beslist dat het wil regenen

Misschien mis ik iets

Deze geromantiseerde illusie van mijn adolescentie behouden

Maakt me alleen maar depressiever

Elke andere keer dat ik mijn gedachten uitspreek

Ik heb het gevoel dat ik een soort crimineel ben

Dat is ongeveer zes weken huisarrest

Kijken hoe vrienden abrupt veranderen zoals het weer

Roept de vraag op dat ze misschien niet bedoeld waren om eeuwig mee te gaan

Roteer mensen volgens de prognose

Ik denk dat mijn tijd hier is

Slik de sleutel in die onder je deurmat ligt

Blikseminslag in een tak van de Manson-stamboom

En ik ben zo ziek en moe van de bijenkorf-minded ijdelheid

En het blinde oog dat zich richt op de waanzin

Misschien was dit niet bedoeld om voor altijd te duren

Misschien was dit niet bedoeld om voor altijd te duren

Misschien was dit niet bedoeld om voor altijd te duren