I Just so Happen to Believe - Hawksley Workman

You’re sick of all their silence.

You’re clutching the bouquet.

You’re wondering yet again what is the right thing that you should say.

Oh the angle of ascension.

And the closeness of the sun.

As you keep pondering the question.

Why no one found you fun.

And you’re proud of the description.

You’re feathering your hair.

But there’s no one RSVPing.

So they’re not likely to be there.

So you’ll gorge upon the starters.

You’ll titty-fuck the cake.

But filming the entire thing will be your worst mistake.

Oh the sadness in your laughter.

As you ring up your mother.

She said don’t you worry daughter but I can’t find all your father.

I just so happen to be friends with one side of the conflict.

You try to ape the strangers.

Cuz they’ve got the pattern down pat.

Oh you dragged your favourite bowling ball but you had to give it back.

Oh the cling in static clothing.

Makes the company sever.

But nobody comes to claim.

Despite all of the free beer.

You’re the olympics of disaster.

The challenge of the crowd.

You wanna fuck the school.

But you know it ain’t allowed.

So you’ll promise the dispenser it’s a 'squirtz' in every shot.

And it should be the inspiration.

And you’ll tell my mom she’s hot.

You’ll tell her.

You’ll call her up and you’ll tell her.

Fuck all the text messages and emails you pussy.

If it be your pleasure.

I’ll introduce your saviour to you now.

He’s standing right behind me.

Oh a cavalcade of colour.

I fit you to be sure.

With my ancient understanding.

At the base of your allure.

I just so happen to believe in one side of the conflict.

You swept in like a silence.

A cameo upstaged.

The kind of stunt that use to leave you totally enraged.

Oh you say forget about that now darling.

And sit back into your chair.

Let me writhe upon your thigh.

As you fix upon my hair.

I just so happen to believe in one side of the conflict.

Je bent ziek van al hun stilte.

Je houdt het boeket vast.

Je vraagt ​​je opnieuw af wat het juiste is dat je moet zeggen.

Oh, de hellingshoek.

En de nabijheid van de zon.

Terwijl je over de vraag blijft nadenken.

Waarom niemand je leuk vond.

En je bent trots op de beschrijving.

Je bent je haar aan het pluimen.

Maar er is niemand die reageert.

Dus ze zullen er waarschijnlijk niet zijn.

Dus je verslindt de voorgerechten.

Je zult de taart verpesten.

Maar het hele ding filmen zal je grootste fout zijn.

Oh het verdriet in je lach.

Terwijl je je moeder belt.

Ze zei: maak je geen zorgen, dochter, maar ik kan je vader niet helemaal vinden.

Toevallig ben ik bevriend met één kant van het conflict.

Je probeert de vreemden te apen.

Want ze hebben het patroon goed.

Oh, je hebt je favoriete bowlingbal gesleept, maar je moest hem teruggeven.

Oh de vastklampen in statische kleding.

Maakt het bedrijf verbreken.

Maar niemand komt om te claimen.

Ondanks al het gratis bier.

Jullie zijn de Olympische Spelen van rampspoed.

De uitdaging van het publiek.

Je wilt de school neuken.

Maar je weet dat het niet is toegestaan.

Dus je belooft de dispenser dat het bij elke opname een 'squirtz' is.

En het zou de inspiratie moeten zijn.

En je zult mijn moeder vertellen dat ze hot is.

Je zult het haar vertellen.

Je belt haar op en vertelt het haar.

Fuck alle sms-berichten en e-mails, je kutje.

Als het je genoegen is.

Ik zal je redder nu aan je voorstellen.

Hij staat vlak achter me.

Oh een stoet van kleur.

Ik pas je voor de zekerheid.

Met mijn oude begrip.

Aan de basis van je allure.

Toevallig geloof ik in één kant van het conflict.

Je viel binnen als een stilte.

Een cameo in scène gezet.

Het soort stunt waar je helemaal woedend van wordt.

Oh, je zegt, vergeet dat nu lieverd.

En leun achterover in je stoel.

Laat me op je dij kronkelen.

Zoals je op mijn haar fixeert.

Toevallig geloof ik in één kant van het conflict.