When These Mountains Were The Seashore - Hawksley Workman

When these mountains were the seashore

When this desert was the ocean floor

We would swim beneath the star filled sky

We were lovely fish alone in the night

Before the cities met the heavens

I mean way, way, way back before then

We would sing as if it were a prayer

We were lovely fish who dreamed to dare

Before clocks kept track of the time

When day lead gracefully into the night

Before two fish who dreamed to fly

Created their sadness and new reasons to cry

When these mountains were the seashore

When this desert was the ocean floor

You and i were not born yet

It’s too long ago now even to forget

When the blue sky found it’s courage

To love and raise and nourish

Back when life was simply meant to be

Our love and care alone in the sea

Before clocks kept track of the time

When day lead gracefully into the night

Before two fish that dreamed to fly

Got suspicious of a miracle

And asked themselves why

When we looked up through the water

At time and space and wondered

What it might be like to live up there

To leave our fins and gills for the air

Before clocks kept track of the time

Before the poems began to rhyme

Before two simple fish that learned to cry

Got suspicious of their love and asked each other why

Toen deze bergen de kust waren?

Toen deze woestijn de oceaanbodem was

We zouden onder de sterrenhemel zwemmen

We waren heerlijke vissen alleen in de nacht

Voordat de steden de hemel ontmoetten

Ik bedoel heel, heel, heel lang daarvoor

We zouden zingen alsof het een gebed was

We waren mooie vissen die ervan droomden te durven

Voordat klokken de tijd bijhielden

Wanneer de dag gracieus overgaat in de nacht

Voor twee vissen die ervan droomden te vliegen

Creëerden hun verdriet en nieuwe redenen om te huilen

Toen deze bergen de kust waren?

Toen deze woestijn de oceaanbodem was

Jij en ik waren nog niet geboren

Het is nu zelfs te lang geleden om te vergeten

Toen de blauwe lucht zijn moed vond

Om lief te hebben, op te voeden en te voeden

Toen het leven gewoon bedoeld was te zijn

Onze liefde en zorg alleen in de zee

Voordat klokken de tijd bijhielden

Wanneer de dag gracieus overgaat in de nacht

Voor twee vissen die ervan droomden te vliegen

Kreeg argwaan over een wonder

En vroegen zich af waarom

Toen we omhoog keken door het water

In tijd en ruimte en vroeg me af

Hoe het zou zijn om daar te wonen

Om onze vinnen en kieuwen in de lucht te laten

Voordat klokken de tijd bijhielden

Voordat de gedichten begonnen te rijmen

Voor twee simpele vissen die leerden huilen

Kreeg argwaan over hun liefde en vroegen elkaar waarom