Barová lavice - Hana Hegerova

Já bejvávala lavice

A co mám říkat — samej plyš

A neznala jsem štěnice

A neznala jsem, co je myš

Třpytila jsem se pozlátky

A věřila, že nevyblednou

A těšila se na zadky

Které si na mě jednou sednou

Čtyřicet let jsem sloužila

V šedivém baru, ve kterém

Se neustále snoubila

Absolutní tma se šerem

Ačkoli bylo docela maličko

Vidět v onom šeru

Já přece jenom viděla

A slyšela, no na mou věru

Já pamatuju básníka

Kterej si na mě denně sedal

A kterej místo u mlíka

U kontušovky štěstí hledal

Kdybych já, račte odpustit

Básníkem snad se mohla stát

Nedala bych si chvíli klid

A musela bych psát a psát

O hysterické blondýně

O muži s cizím dialektem

A o těch, kteří jedině

Si umí pestřit život sektem

Kdybych já byla básníkem

Sepsala bych svou minulost

A za posledním puntíkem

Bych jednou provždy řekla «dost»

A nikdy víc bych nesedala

V šedivém baru, ve kterém

Jak už jsem jednou předeslala

Se snoubila tma se šerem

Škoda, že jsem jen lavice

A nemám špetku nadání

Já kdybych měla ambice

Pustila bych se do psaní

Žila bych jako pták

Byla bych veselá

Teď jsem však, teď jsem však

Šedivá, omšelá

Teď jsem však, teď jsem však

Šedivá, omšelá

Nesmějte se mi prosím vás

To víte — moli, prach a čas

Ik was vroeger een bank

En wat moet ik zeggen - knuffel jezelf

En ik kende geen bedwantsen

En ik wist niet wat een muis was

Ik glinsterde met klatergoud

En ze geloofde dat ze niet zouden vervagen

En ze verheugde zich op haar kontjes

Die op een dag op mij zal zitten

Ik heb veertig jaar gediend

In de grijze balk waarin

Ze bleef trouwen

Absolute duisternis met somberheid

Hoewel het vrij klein was

Zie in die somberheid

ik heb gezien

En ze hoorde, tot mijn eer

Ik herinner me de dichter

Wie zat er elke dag op mij?

En wat een plek voor melk

Hij was op zoek naar geluk met de contour

Als ik dat doe, vergeef me alsjeblieft

Misschien had ze een dichter kunnen worden

Ik zou geen moment rusten

En ik zou moeten schrijven en schrijven

Over een hysterische blondine

Over een man met een buitenlands dialect

En over degenen die alleen

Hij kan leven cultiveren met mousserende wijn

Als ik een dichter was

Ik zou mijn verleden schrijven

En achter de laatste stip

Ik zou voor eens en voor altijd "genoeg" zeggen

En ik zou nooit meer zitten

In de grijze balk waarin

Zoals ik al zei

Duisternis en somberheid vervaagden

Jammer dat ik maar een bank ben

En ik heb geen greintje talent

Als ik ambities had

ik zou beginnen met schrijven

Ik zou leven als een vogel

ik zou blij zijn

Ik ben nu, ik ben nu

Grijs, armoedig

Ik ben nu, ik ben nu

Grijs, armoedig

Lach me alsjeblieft niet uit

Je weet wel - motten, stof en tijd