Sola I Desember - Halvdan Sivertsen

Rett før jul, æ raste rundt

Det va surt j Oslo, byen va en nervebunt

Det va trangt og tett

Og det e' kke lett

Under sola i desember

Og som sola i desember

Hadd' æ ingen tid å miste

Æ sku hjem å feire jul i ro og fred

Og som sola i desember

Sang æ på det siste

Verset, før æ kunne komme mæ avsted

På ei trapp, der fikk æ se

Ei gammel dame med en bag, ho hadde satt sæ ned

Bagen slitt og grå

Dama likeså

Under sola i desember

Og som sola i desember hadde ho sett bedre tia

Så æ gikk forbi som alle andre gjor'

Men som sola i desember kom ho lavt og inn fra sia

Mens ho stansa mæ med navnet tell mi mor

Og ho ba mæ hjem på kaffe, men ho så æ sto og rodde

Så ho slo det bort og ba mæ hils mot nord

Og ho pekte dit kor ho og hennes elsker engang bodde

ho sa: Der kor æ og minnan enda bor

Og som sola i desember va ho vekk i samme stunda

Ei venninne av ho mamma uten navn

Førr æ ville ikke vite, ikke se, æ ville unna

Hennes fattigdom og hennes sorg og savn

Æ va gla' da ho for

Og æ stressa ned mens flyet to mæ opp mot nord

Vlak voor Kerstmis rende ik rond

Het was triest in Oslo, de stad was een bundel zenuwen

Het was krap en dicht

En het is niet gemakkelijk

Onder de zon in december

En zoals de zon in december

Had geen tijd te verliezen

Thuiskomen om in alle rust kerst te vieren

En zoals de zon in december

Zong æ op de laatste

Het couplet, voordat ik kon vertrekken

Op een trap, daar kon ik zien

Een oude dame met een tas, ze was gaan zitten

Tas versleten en grijs

De dame ook

Onder de zon in december

En net als de zon in december had ze beter tien gezien

Dus ik kwam langs zoals iedereen doet'

Maar net als de zon in december, kwam ze laag en kwam uit de zee

Terwijl ze me tegenhield met de naam tell mi mother

En ze vroeg me thuis op de koffie, maar ze zag me staan ​​en roeien

Dus stopte ze het weg en zei hallo tegen het noorden

En ze wees naar waar zij en haar minnaar ooit woonden

ze zei: Daar leven kor æ en minnan nog

En net als de zon in december, was hij tegelijkertijd weg

Een naamloze vriend van zijn moeder

Vroeger wilde ik het niet weten, ik wilde het niet zien, ik wilde weg

Haar armoede en haar verdriet en verlangen

Æ va gla' da ho voor

En ik vertraagde terwijl het vliegtuig naar het noorden ging