Deliverance - Halcyon Days

as i am brought down to my knees

in front of my own family

they scream and shout and cheers unleash.

i’m standing starring at the sun

then in the barrel of a gun.

one shot goes of, slow motion is on

this is my time i’m coming home.

and i am not afraid

my despair has vanished

and turned into liberation

the liberation of the madness

that’s consumed by hate

the aspiration of the broken

abomination born by fear

a claustrophobic blind emotion

interacting with their empathy

all the misanthropy in this world

why can’t we live without?

is it just how we are programmed?

or did it come with time?

was it greed?

was it power?

or in this final hour

a switch turning on

just the urge to survive.

standing at the edge of the world

and nothing that we do will change our path straight to the ground

standing at the edge

falling to the ground

we’re paralyzed

this is no way to die

our way of life

became a sinking ship

we need to turn

back the tide

on the nearest port ahead

our instincts to survive

we’re standing at the edge

falling to the ground

were paralyzed

this is no way to die

terwijl ik op mijn knieën word gebracht

in het bijzijn van mijn eigen familie

ze schreeuwen en schreeuwen en gejuich ontketenen.

ik sta in de hoofdrol naar de zon

dan in de loop van een geweer.

één schot gaat af, slow motion is ingeschakeld

dit is mijn tijd dat ik naar huis kom.

en ik ben niet bang

mijn wanhoop is verdwenen

en veranderde in bevrijding

de bevrijding van de waanzin

dat wordt verteerd door haat

het streven van de gebrokenen

gruwel geboren door angst

een claustrofobische blinde emotie

interactie met hun empathie

alle misantropie in deze wereld

waarom kunnen we niet zonder?

is het gewoon hoe we zijn geprogrammeerd?

of kwam het met de tijd?

was het hebzucht?

was het kracht?

of in dit laatste uur

een schakelaar die aangaat

alleen de drang om te overleven.

aan de rand van de wereld staan

en niets wat we doen, zal ons pad rechtstreeks naar de grond veranderen

aan de rand staan

op de grond vallen

we zijn verlamd

dit is geen manier om te sterven

onze manier van leven

werd een zinkend schip

we moeten afslaan

het tij terugdraaien

op de dichtstbijzijnde haven verderop

onze instincten om te overleven

we staan ​​aan de rand

op de grond vallen

waren verlamd

dit is geen manier om te sterven