Splinters of life - Gorod

Why are we alive?

Is there anything left to expect?

I’m getting tired of living in this stinky desert

All around me, the rests of my pride are lying

All lives turn into death

I can’t breath!

My heart is bleeding

For the human destiny

Every glance is bogged down

In the nature that we’ve made lunar

Why are we alive?

Is there anything left to expect?

I’m getting tired of living in this stinky desert

All around me, the rests of my pride are lying

Rather put an end to it with my hands or with bombs

Despicable, disgusting

Natural is our taste of destruction

Corrupted, dark, guilty

Will be our soul after death

I could kick myself

And what a shame to belong to these living beings

I’d rather be an animal

No remorse

I’d rather be an object

Lifeless

Just inert

With time as master and creator

I live in black

I’m dream in red

All I see is desolation

And I’m thinking of what we did

My tears are feeding my fellow men’s stream of blood

I want to loose myself in the twist and turns of disappointment

I believed in Man and God, both of them lied to me

Is there any reason to live anymore?

Who or what can offer me a chance?

I’d rather be the wind to fly far away from human species

I’d rather be a blade of grass, the one that sticks up again

After the steps of the angry warriors

As if sun and water were enough!

My life continues

At last my mind can hear an echo of the survivor’s tales

I’ve spent so much time moaning over myself

That odd entity allures me

Who are you Adam?

Waarom leven we?

Valt er nog iets te verwachten?

Ik word het beu om in deze stinkende woestijn te leven

Overal om me heen liggen de resten van mijn trots

Alle levens veranderen in dood

Ik kan niet ademen!

Mijn hart bloedt

Voor het menselijk lot

Elke blik is vastgelopen

In de natuur die we tot maan hebben gemaakt

Waarom leven we?

Valt er nog iets te verwachten?

Ik word het beu om in deze stinkende woestijn te leven

Overal om me heen liggen de resten van mijn trots

Maak er liever een einde aan met mijn handen of met bommen

Verachtelijk, walgelijk

Natuurlijk is onze smaak van vernietiging

Beschadigd, donker, schuldig

Zal onze ziel zijn na de dood

Ik zou mezelf kunnen schoppen

En wat een schande om tot deze levende wezens te behoren

Ik ben liever een dier

Geen berouw

Ik ben liever een object

Levenloos

gewoon inert

Met de tijd als meester en maker

Ik woon in het zwart

Ik droom in het rood

Alles wat ik zie is verlatenheid

En ik denk aan wat we hebben gedaan

Mijn tranen voeden de bloedstroom van mijn medemensen

Ik wil mezelf verliezen in de wendingen van teleurstelling

Ik geloofde in de mens en God, ze logen allebei tegen me

Is er een reden om nog te leven?

Wie of wat kan mij een kans bieden?

Ik ben liever de wind om ver weg te vliegen van de menselijke soort

Ik ben liever een grasspriet, degene die weer opsteekt

In de voetsporen van de boze krijgers

Alsof zon en water genoeg waren!

Mijn leven gaat door

Eindelijk kan mijn geest een echo horen van de verhalen van de overlevende

Ik heb zoveel tijd over mezelf geklaagd

Die vreemde entiteit lokt me

Wie ben jij Aad?