Når Knoppar Brest - Glittertind

Bendik blundar og smattar så godt,

og ligg der med mjuke kinn.

Eg er ute og luftar min skrott,

og ser ned på guten min.

Då trillar ei tåre som fell imot

grøn fridomtrong.

Dei finaste fargar den speglar

i skjøn sigersong.

Det var som du sa no' til meg,

eg anda inn orda:

«Du treng å få luft i ditt sår,

og no er det endeleg blitt vår.»

Det var som du heldt kringom meg,

frå hjarte ditt strøymde:

«Du treng å få luft i ditt sår,

og no er det endeleg blitt vår.»

Bendik kikkar og lyftar sin kropp,

og undrar: Kva er det som skjer?

På himmelen dansar det kvite på blått.

Han smiler no til meg og ler.

Då sløkkjer mitt auge sin tørst i

ein brønn, nok ein gong.

Som fjellbjørkeriset, eg spring ut

i grøn jubelsong.

Bendik sluit zijn ogen en slaat zo goed,

en lig daar met zachte wangen.

Ik ben mijn karkas aan het luchten,

en neerkijkend op mijn jongen.

Dan valt er een traan die tegen valt

groene fridomtrong.

De mooiste kleuren die het weerspiegelt

in prachtig overwinningslied.

Het was alsof je iets tegen me zei,

Ik adem de woorden in:

"Je moet lucht in je wond krijgen,

en nu is het eindelijk van ons."

Het was alsof je om me heen stroomde,

uit je hart vloeide:

"Je moet lucht in je wond krijgen,

en nu is het eindelijk van ons."

Bendik kijkt en heft zijn lichaam op,

en vraagt ​​zich af: wat gebeurt er?

In de lucht danst wit in blauw.

Hij lacht nu naar me en lacht.

Dan lest mijn oog zijn dorst

een put, een andere gong.

Net als het ijs van de bergberken, raak ik op

in groen jubellied.