Jeg Snorer Min Sekk - Glittertind

Jeg snører min sekk, jeg spenner mine ski

Nå lyser det så fagert i heien

Fra ovnskroken vekk!

Så glad og så fri

Mot store, hvite skogen tar jeg veien

I fykende fei, jeg baner meg en vei

Blant vinterkledde stubber og steiner

Den susende vind meg stryker om kinn

Og snøen drysser ned fra lave greiner

De vinger på fot gir liv og lyst og mot!

Nå stevner jeg mot høyeste tinden!

Alt tungt og alt trått, alt smålig og grått

Det stryker og det fyker vekk med vinden

Og når jeg ser opp, da skuer jeg fra topp

Den lyse dal med skoglier blandet

Da banker mitt bryst, av jublende lyst:

«Jeg elsker,å, jeg elsker dette landet!»

Ik veter mijn rugzak, ik maak mijn ski's vast

Nu schijnt het zo mooi in de heide

Weg van de ovenhaak!

Zo blij en zo vrij

Ik ga richting het grote, witte bos

In fykende fei baan ik me een weg

Tussen met winter bedekte stronken en rotsen

De fluitende wind streelt mijn wangen

En de sneeuw strooit van lage takken

De vleugels op de voet geven leven en verlangen en moed!

Nu ga ik richting de hoogste top!

Alles zwaar en alles stapte op, alles kleinzielig en grijs

Het waait en het waait weg met de wind

En als ik omhoog kijk, kijk ik van bovenaf

De heldere vallei met gemengde boshellingen

Dan klopt mijn borstkas, van jubelend verlangen:

"Ik hou van, oh, ik hou van dit land!"