Mai - Gianluca Capozzi

Non sarò quello che

Piange ancora per qualcuno che non c'è

Tornerò quel bugiardo narcisista che

Gioca con la vita e le sue regole

Solo per il gusto poi di infrangerle

Non sarò quello che

Passa giorni interi a chiedersi perché

Vincerò questo vento che mi butta giù

Sarò un fiume in cerca del suo oceano

Per sentirsi finalmente libero

Mai, ci sto male ma non lo saprà mai

Che conosco l’inferno grazie a lei

Che alla fine di noi

Comincia il mai dei giorni miei

Mai, se ne è andata per non tornare mai

Ed ha messo anche ma tra i suoi trofei

Che rifaccio il suo numero anche quando non vorrei

Passerà prima o poi

La paura di non cancellare mai

Dentro me ogni traccia che ha lasciato lei

Sulle mura delle mie abitudini

Segni che ora sembrano indelebili

Mai, ci sto male ma non lo saprà mai

Che conosco l’inferno grazie a lei

Che alla fine di noi

Comincia il mai dei giorni miei

Mai, se ne è andata per non tornare mai

Ed ha messo anche ma tra i suoi trofei

Che rifaccio il suo numero anche quando non vorrei

Dai miei occhi non si rivedrà mai più

Quell’ombra di dolore che si affaccia

Se gli amici chiedono di lei

Mai, ci sto male ma non lo saprà mai

Che conosco l’inferno grazie a lei

Che alla fine di noi

Comincia il mai dei giorni miei

Mai, se ne è andata per non tornare mai

Ed ha messo anche ma tra i suoi trofei

Che rifaccio il suo numero anche quando non vorrei

ik zal niet zijn wat

Huilt nog steeds om iemand die er niet is

Ik ga terug naar die narcistische leugenaar die

Speel met het leven en zijn regels

Alleen om ze te breken

ik zal niet zijn wat

Hij vraagt ​​zich dagenlang af waarom

Ik zal deze wind winnen die me neerslaat

Ik zal een rivier zijn op zoek naar zijn oceaan

Om je eindelijk vrij te voelen

Nooit, ik voel me slecht, maar hij zal het nooit weten

Dat ik de hel ken dankzij haar

Dat in het einde van ons

Het nooit van mijn dagen begint

Nooit, ze ging weg om nooit meer terug te keren

En hij zette ook maar onder zijn trofeeën

Dat ik zijn nummer opnieuw doe, zelfs als ik dat niet wil

Het gaat vroeg of laat voorbij

De angst om nooit te annuleren

In mij elk spoor dat ze achterliet

Op de muren van mijn gewoonten

Tekenen die nu onuitwisbaar lijken

Nooit, ik voel me slecht, maar hij zal het nooit weten

Dat ik de hel ken dankzij haar

Dat in het einde van ons

Het nooit van mijn dagen begint

Nooit, ze ging weg om nooit meer terug te keren

En hij zette ook maar onder zijn trofeeën

Dat ik zijn nummer opnieuw doe, zelfs als ik dat niet wil

Vanuit mijn ogen zal hij hem nooit meer zien

Die schaduw van pijn die verschijnt

Als vrienden naar haar vragen

Nooit, ik voel me slecht, maar hij zal het nooit weten

Dat ik de hel ken dankzij haar

Dat in het einde van ons

Het nooit van mijn dagen begint

Nooit, ze ging weg om nooit meer terug te keren

En hij zette ook maar onder zijn trofeeën

Dat ik zijn nummer opnieuw doe, zelfs als ik dat niet wil