Ночной полёт - Гарик Сукачёв, Неприкасаемые

На снегу лежат следы

Словно плеши, словно плеши

Поперек следов — столбы,

На которых свет повешен,

Он растерзан и раскис

Полосатый, как тельняшка,

Свет беспомощно обвис

На троллейбусных растяжках.

Только Ночь, Ночь, Ночь

Только Ночь, Ночь, Ночь

Только Ночь, Ночь, Ночь

Только Ночь, Ночь, Ночь

Я, как будто малый гном,

Еле видный мальчик-с-пальчик,

По дороге в гастроном

Лишь неясно обозначен.

И, ненужен, прохожу,

Словно тень я, словно тень я,

В зеркале окон гляжу,

Не имея отраженья

В эту Ночь, Ночь, Ночь

В эту Ночь, Ночь, Ночь

В эту Ночь, Ночь, Ночь

В эту Ночь, Ночь, Ночь

Где забытый светофор

Встрепенется ритмом «Reggey»,

Вдруг стрельнут в меня

В упор

Злые мысли о побеге,

И сожмет виски в тиски

Боль до умопомраченья,

Я завою от тоски

Без сомненья и стесненья.

Там, где Ночь, Ночь, Ночь

Там, где Ночь, Ночь, Ночь

Там, где Ночь, Ночь, Ночь

Там, где Ночь, Ночь, Ночь

А когда отступит страх

На секунду, миг короткий,

Как взлечу я на крылах

Над бульваром и высоткой,

И, над Яузой летя,

Громко свистнув

Что есть мочи,

Пронесусь дугой шутя

В черной ночи

Между прочим.

В эту Ночь, Ночь, Ночь

В эту Ночь, Ночь, Ночь

В эту Ночь, Ночь, Ночь

Er zijn voetafdrukken in de sneeuw

Zo kaal, zo kaal

Over de sporen - pilaren,

waaraan het licht hangt,

Hij is verscheurd en slap

Gestreept als een vest

Het licht viel hulpeloos neer

Op trolleybus striae.

Alleen nacht, nacht, nacht

Alleen nacht, nacht, nacht

Alleen nacht, nacht, nacht

Alleen nacht, nacht, nacht

Ik ben als een kleine kabouter

Een nauwelijks zichtbare jongen-met-een-vinger,

Op weg naar de supermarkt

Alleen vaag aangegeven.

En, onnodig, ik passeer,

Ik ben als een schaduw, ik ben als een schaduw

Ik kijk in de raamspiegel,

Geen reflectie hebben

Deze nacht, nacht, nacht

Deze nacht, nacht, nacht

Deze nacht, nacht, nacht

Deze nacht, nacht, nacht

Waar is het vergeten verkeerslicht

Geschokt door het ritme van "Reggey"

Plots schieten ze op me

Punt blanco

Kwade gedachten aan ontsnapping

En knijp de whisky in een bankschroef

Pijn tot op het punt van waanzin

Ik zal overwinnen van verlangen

Zonder twijfel en schaamte.

Waar de nacht, nacht, nacht

Waar de nacht, nacht, nacht

Waar de nacht, nacht, nacht

Waar de nacht, nacht, nacht

En als de angst afneemt

Voor een seconde, een kort moment,

Hoe zal ik op vleugels vliegen?

Boven de boulevard en hoogbouw,

En, vliegend over de Yauza,

luid fluiten

Wat is urine?

Ik ga voor de grap door de boog

In de zwarte nacht

Trouwens.

Deze nacht, nacht, nacht

Deze nacht, nacht, nacht

Deze nacht, nacht, nacht