Города, где после дождя дымится асфальт - Гарик Сукачёв, Неприкасаемые

Ветер падет на прокуренный снег,

И взгляд превратит воду в огонь.

Где мы просочимся

В воронки столиц

И разбросаем усталые руки

На черных перинах ночей.

Но что мы сможем понять?

Но что мы сможем сказать

О городах, о городах,

Где после дождя дымится асфальт?

Зажмурив глаза и замкнув на замок,

В отрезок ужав единицу пространства,

Пустые пропасти ртов,

Что пахнут могилой

За лживой оградой

Акрополей наших отцов.

Но что мы сможем понять?

Но что мы сможем сказать

О городах, о городах,

Где после дождя дымится асфальт?

Меня видели вчера, танцующим степ,

На раскаленной игле.

Я зарезан на рейде в районе Борнео

В пьяной драке на корабле.

Я тот человек, кто получал

Заздравную чащу из рук палача.

Я выпускал электрический ток

Одним поворотом стального ключа

В города,

Где после дождя дымится асфальт.

Где взгляд, как приказ

Для начала движенья.

А бритва является символом веры.

А точка отсчета вселенной —

Всего лишь бумага и формула букв.

Я встретил вчера старика —

Он умел глотать огонь.

Он умел предсказывать судьбу.

Но он ничего не знал,

Но он ничего не знал

О городах, о городах, о городах,

Где после дождя дымится асфальт.

De wind zal vallen op de rokerige sneeuw,

En een blik zal water in vuur veranderen.

Waar sijpelen we?

In de trechters van de hoofdsteden

En spreid vermoeide handen

Op de zwarte verenbedden van de nachten.

Maar wat kunnen we begrijpen?

Maar wat kunnen we zeggen?

Over steden, over steden,

Waar asfalt rookt na de regen?

Je ogen sluiten en op slot doen,

Nadat we een eenheid van ruimte tot een segment hebben gekrompen,

Lege afgronden van monden

Dat ruikt naar een graf

Achter het valse hek

Akropolis van onze vaders.

Maar wat kunnen we begrijpen?

Maar wat kunnen we zeggen?

Over steden, over steden,

Waar asfalt rookt na de regen?

Ik werd gisteren gezien terwijl ik de step danste

Op een hete naald.

Ik ben doodgestoken bij een inval in de regio Borneo

In een dronken gevecht op een schip.

Ik ben de persoon die ontving

Een gezonde kom uit de handen van de beul.

Ik liet een elektrische stroom los

Met één draai aan een stalen sleutel

Naar de steden

Waar asfalt rookt na de regen.

Waar is de look, zoals een bestelling

Om te beginnen met bewegen.

En het scheermes is een symbool van geloof.

En het startpunt van het universum is

Gewoon papier en een formule van letters.

Ik heb gisteren een oude man ontmoet -

Hij wist hoe hij vuur moest slikken.

Hij wist het lot te voorspellen.

Maar hij wist van niets

Maar hij wist van niets

Over steden, over steden, over steden,

Waar asfalt rookt na de regen.