Vert Ouvert - Françoise Hardy

Ouverts, tes yeux ouverts sur des bleus tristes

Ou verts, ton corps couvert et moi j’insiste

Sous verre, quel temps fait-il encore?

Couvert, mots couverts, tu parles et glisses

Enfer de tes mystres, de mes clipses

Prire de n’pas trop te pencher au-dehors

Tant de temps morts et pire encore

C’est une forme de cancer tout fait meurtrire

Ca met l’envers par terre, folie, colre

Douleur physique amre, chagrin amer, dimension x, envers

De travers et de torts, touffant d’un dcor

Sans air, dans la poussire de tes coulisses

Pas claires, j’ai mes њillres qui s’agrandissent

Que faire?

J’t’aime perdre le nord, j’t’aime trop fort

Tant de temps morts et pire encore

Des refus, des «prire d’pas passer la frontire»

quand ton feu vert?

Ou vert, tes yeux ouverts sur des bleus tristes

Ou verts, ton corps couvert et moi j’insiste

J’espre, pourtant il pleut encore.

Open, je ogen open voor verdrietige blues

Of groen, je lichaam bedekt en ik sta erop

Hoe is het weer onder glas?

Bedekt, woorden bedekt, je praat en glijdt

Hel van je mysteries, van mijn clips

Leun alsjeblieft niet te ver naar buiten

Zoveel downtimes en erger

Het is een dodelijke vorm van kanker

Het zet op zijn kop, waanzin, woede

Bittere fysieke pijn, bitter verdriet, x-dimensie, ondersteboven

Door en door, gevuld met decor

Zonder lucht, in het stof van je backstage

Niet duidelijk, ik heb mijn "illres steeds groter"

Wat moeten we doen?

Ik hou van je, verlies het noorden, ik hou te veel van je

Zoveel downtimes en erger

Weigering, "steek alstublieft de grens niet over"

wanneer je groen licht?

Of groen, je ogen openen zich voor verdrietige blues

Of groen, je lichaam bedekt en ik sta erop

Ik hoop het, maar het regent nog steeds.