Plus Personne - Françoise Hardy

Douleur, douce, dure, descente

D’où l’on ne remonte plus

Couleur, clair, obscure, mort lente

D’amour et de temps perdus

C’est le soleil qui s’est figé

C’est la mer de glace ou

L’autre coté

L’espace l'éternité

C’est la prison du corps vaincu

S'écroulant sur l’inconnu

Destructions absolue

Voulue

Douleur, dure, indécente

Quand tes yeux ne me voient plus

Malheur, pur, nuit noire, mort lente

De larmes de sang qui tuent

Il n’a y plus personne

Ni toi, ni moi, personne

Sans toi, il n’y a plus personne

Pijn, zacht, hard, naar beneden

Waarvan we niet langer opstijgen

Kleur, licht, donker, langzame dood

Van liefde en verspilde tijd

Het was de zon die bevroor

Is het de zee van ijs of

De andere kant

ruimte eeuwigheid

Het is de gevangenis van het overwonnen lichaam

crashen in het onbekende

Absolute vernietigingen

Gezocht

Pijn, hard, onfatsoenlijk

Wanneer je ogen me niet meer zien

Wee, pure, donkere nacht, langzame dood

Tranen van bloed die doden

Er is niemand meer

Noch jij noch ik, niemand

Zonder jou is er niemand