Piano-bar - Françoise Hardy

Dernier bis, dernier rappel

Attente émue au bar de l’hôtel

Piano triste, pénombre, cocktail

Pour interlude intemporel

Trop de gens autour de Lui

De faux semblants, de faux bruits

Quelle folie de nous revoir ainsi

Tel un ange tombé du ciel

Il vient vers moi, peut être que je rêve

Blues étrange, sourire mortel

Il vient vers moi, le jour se lève

Point de mire des cœurs transis

Sans avenir dans sa vie

Mieux vaut partir, fuir très loin d’ici

Loin de Lui

Trop d’attente a priori

Étoile filante dans ma nuit

Quelle folie de vous aimer ainsi

Quelle folie le monde est si petit

Laatste bis, laatste herinnering

Emotionele verwachting in de hotelbar

Trieste piano, half licht, cocktail

Voor een tijdloos intermezzo

Te veel mensen om hem heen

Valse voorwendselen, valse geluiden

Wat een gekte om ons weer zo te zien

Als een engel die uit de hemel is gevallen

Hij komt naar me toe, misschien droom ik

Vreemde blues, dodelijke glimlach

Hij komt naar me toe, de dag breekt aan

Focus van bevroren harten

Geen toekomst in zijn leven

Beter om te vertrekken, ren ver weg van hier

Ver van hem

Te veel verwachting

Vallende ster in mijn nacht

Wat een waanzin om zo van je te houden

Wat een waanzin de wereld is zo klein