Mon Monde N'est Pas Vrai - Françoise Hardy

Blottis dans un brouillard

Nimbés de parfums roses

Mes jours sont des dimanches

Qui me cachent les choses

Je ne veux plus regarder

Mes yeux sont fermés

Ma tête est dans la lune

Et mon esprit voyage

Il vole comme une plume

De nuage en nuage

Je ne veux plus parler

Car ma bouche est fermée

Mes pensées sont des bulles

Tout de suite éclatées

Elles se perdent dans les rêves

Que d’autres ont déjà faits

Je ne veux plus penser

Car ma tête est fermée

Ma tour est en ivoire

Mon monde n’est pas vrai

Dans un diamant de plastique

Je me vois désormais

Je ne veux plus aimer

Car mon cœur est fermé

Mes jours sont des dimanches

Qui me cachent les choses

Ma tête est dans la lune

Et mon esprit voyage

Mes pensées sont des bulles

Tout de suite éclatées

Ma tour est en ivoire

Mon monde n’est as vrai

Ineengedoken in een mist

Doordrenkt met rozengeuren

mijn dagen zijn zondagen

Wie verbergt dingen voor mij

Ik wil niet meer kijken

Mijn ogen zijn gesloten

Mijn hoofd is in de maan

En mijn gedachten reizen

Hij vliegt als een veertje

Van wolk naar wolk

Ik wil niet meer praten

Want mijn mond is dicht

Mijn gedachten zijn bubbels

Onmiddellijk verbrijzeld

Ze verdwalen in dromen

Wat anderen al hebben gedaan

Ik wil niet meer denken

Omdat mijn hoofd gesloten is

Mijn toren is ivoor

Mijn wereld is niet waar

In een plastic diamant

Ik zie mezelf nu

Ik wil niet meer liefhebben

Omdat mijn hart gesloten is

mijn dagen zijn zondagen

Wie verbergt dingen voor mij

Mijn hoofd is in de maan

En mijn gedachten reizen

Mijn gedachten zijn bubbels

Onmiddellijk verbrijzeld

Mijn toren is ivoor

Mijn wereld is niet waar