Le Danger - Françoise Hardy

Tu te croyais à l’abri du danger:

Tu avais fermé la porte, tout rangé

Tiré quelques traits

Gommé des portraits

Des ratures, des bavures

Camouflé les blessures

De ta vie

Tout rangé…

Comment pouvais-tu sentir le danger?

Tu récitais ta leçon, sans bouger

Rendais les devoirs

Jamais en retard

Appliquais les consignes

Sans lire entre les lignes

De ta vie

Sans bouger…

Tu n’auras pas vu venir le danger

Il ne te reste plus rien: tout changer

Revoir ta copie

Remuer les amis

Les ennuis, les envies

Les désirs et les sens

De ta vie

Tout changer…

Je voudrais t’amener

Tout ce qui fait du bien

Pouvoir redessiner

Les lignes de ta main

Conjurer le malheur

Être assez forte pour deux

Mais je retiens mes larmes, mes rêves

Mes cris…

Et je voudrais te dire

Ça ira mieux demain

T’arracher un sourire

Mais tu n’entends plus rien

C’est peut-être la peur

Qui rend aveugle et sourd

Qui étrangle l’amour

En étouffe pour toujours

Les cris…

Je dacht dat je veilig was voor gevaar:

Je sloot de deur, stopte alles weg

Een paar lijnen getekend

Gewiste portretten

Uitwissingen, vegen

Camouflagewonden

Van jouw leven

Alles gesorteerd…

Hoe kon je het gevaar voelen?

Je reciteerde je les, zonder te bewegen

Huiswerk inleveren

Nooit te laat

Pas de instructies toe

Zonder tussen de regels door te lezen

Van jouw leven

Zonder te bewegen…

Je zag het gevaar niet aankomen

Je hebt niets meer: ​​verander alles

Controleer uw exemplaar

roeren vrienden

De problemen, de verlangens

Verlangens en zintuigen

Van jouw leven

Alles veranderen...

ik wil je graag meenemen

Alles wat goed voelt

in staat zijn om opnieuw te tekenen

De lijnen van je hand

Tegen ongeluk afweren

Wees sterk genoeg voor twee

Maar ik houd mijn tranen tegen, mijn dromen

mijn huilt...

En ik wil je graag vertellen

Morgen gaat het beter

Krijg een lach van je

Maar je hoort niets meer

Misschien is het angst

Waardoor je blind en doof wordt

Wie wurgt liefde

Voor altijd stikken

Schreeuwt…