La Maison - Françoise Hardy

Ta maison est juste là, à côté

Tout près d’ici ton quartier

J’arrive à ce portail décoloré

Vieux

De ta maison qui a vieilli

Changé

Et ce jardin abandonné

Où je vois des fleures fanées

Cela c’est tout à fait toi

Et cette porte toujours close

Bien fermée

Je ne sais plus de quoi parler

Non, ta maison, elle, n’est plus ici

Personne n’habite la maison qui dort

Je dis adieu à ce paysage triste

Il a ton âge

Mon chagrin nouveau

Bien mort

Je huis is daar, naast de deur

Bij jou in de buurt

Ik kom naar dit verkleurde portaal

Oud

Van je oude huis

Aandelenbeurs

En deze verlaten tuin

Waar ik verwelkte bloemen zie

Dat ben jij helemaal

En deze deur ging altijd dicht

Goed gesloten

Ik weet niet meer waar ik over moet praten

Nee, je huis is er niet meer

Niemand woont in het slapende huis

Ik zeg vaarwel tegen dit trieste landschap

Hij is van jouw leeftijd

Mijn nieuwe verdriet

goed dood