Contre-Jour - Françoise Hardy

Le soleil en contre-jour

Ça et là quelques contours

Quelques ombres floues… noir et or…

L’odeur sucrée des glycines

La douceur que l’on devine

Menaçante comme l’eau qui dort…

Il lui disait dans un souffle

Qu’il voulait ce qu’elle voulait:

Elle le voulait plus près d’elle…

Il lui disait dans un souffle

Gentiment, comme à regret

Qu’il ne fallait pas qu’elle l’aime…

Un murmure, à peine un souffle

Pour éteindre le feu qui naît

Ou pour incendier les veines…

Dans la bouche un goût de cendre

Combien d’années à attendre

Que les souvenirs s'évaporent…

Combien d’années de mort lente

Pour qui remonter la pente

Esclave en son âme, en son corps?

Il lui disait dans un souffle

De ne pas l’abandonner

De le garder sous son aile…

Elle répondait dans un souffle

Les toujours et les jamais

De la passion qui déferle…

Quelquefois les hommes qui souffrent

Préfèrent les lieux tempérés

Les tons gris ou bleu pastel…

Comme ces fleurs bardées d'épines

Sa douceur est assassine

Éloignez de vous l’eau qui dort…

Quand arrive la fin du jour

Regrette-t-il les amours

Aux couleurs de feu, noir et or?

De zon in tegenlicht

Hier en daar een paar schetsen

Wat vage schaduwen... zwart en goud...

De zoete geur van blauweregen

De zachtheid die we raden

Dreigen als slaapwater...

Hij zei in één adem tegen haar:

Dat hij wilde wat zij wilde:

Ze wilde hem dichter bij haar hebben...

Hij zei in één adem tegen haar:

Vriendelijk, alsof met spijt

Dat ze niet van hem hoefde te houden...

Een fluistering, nauwelijks een ademhaling

Om het vuur dat is geboren te blussen

Of om de aderen te ontsteken...

In de mond een smaak van as

Hoeveel jaar wachten?

Laat de herinneringen vervagen...

Hoeveel jaar langzame dood?

Voor wie de helling te beklimmen?

Slaaf in ziel, in lichaam?

Hij zei in één adem tegen haar:

Om het niet op te geven

Om hem onder zijn hoede te houden...

Ze antwoordde in een adem

De altijd en de nooit

Opkomende passie...

Soms mannen die lijden

Liever gematigde plaatsen

Grijze of pastelblauwe tinten...

Zoals deze bloemen bedekt met doornen

Zijn zoetheid is moordend

Ga van je weg het slapende water...

Als het einde van de dag komt

Heeft hij spijt van de liefdes?

In de kleuren van vuur, zwart en goud?