Au fil des nuits et des journées - Françoise Hardy

Les gens et les endroits dfilent et comme toi, se laissent aller

A vieillir plus ou moins dociles, au fil des nuits et des journes

De ces journes o tu t’ennuies o tu te sens dcourag

Nuits sans dsirs, jours sans envies o rien ne peut plus arriver

Faudrait-il te prendre la main?

Faudrait-il que vienne quelqu’un?

Quelqu’un qui te fasse regarder, ce que tu ne sais plus que voir

Quelqu’un qui te que fasse couter ce que tu ne sais plus qu’entendre

Mais personne ne veut arriver et tu vieillis sans rien attendre

Au fil des nuits et des journes que tu n’essaies plus de comprendre.

Mensen en plaatsen gaan voorbij en laten zoals jij los

Om min of meer volgzaam oud te worden, gedurende de nachten en de dagen

Van die dagen dat je je verveelt of je ontmoedigd voelt

Nachten zonder verlangens, dagen zonder verlangens waar niets meer kan gebeuren

Moet ik je hand pakken?

Moet er iemand komen?

Iemand die je laat kijken naar wat je niet meer weet wat je moet zien

Iemand die je kost wat je niet weet wat te horen

Maar niemand wil aankomen en je wordt oud zonder iets te verwachten

Over de nachten en dagen die je niet langer probeert te begrijpen.