Stirbt zuletzt - Finsterforst

Bin ein Fremder in dieser Welt

Werd' verfolgt von Träumen düsterer Tat

Und die Schuld frisst sich tiefer in mein Herz

Trostlose Schwärze macht sich breit

Verdorrte Bäume stehen still Spalier

Und der Zorn meines Volkes treibt mich vor sich her

Hoffnung verblasst

Selbst sie stirbt zuletzt

Dunkle Wolken ziehen über mir auf

Muss ich auch wandern im finsteren Tal

Und meine Seele für immer vernarbt

Niemand ist bei mir in schwerster Stund'

Seinen Weg sich der Wahnsinn bricht

Und das Lachen für immer stirbt

Nimm, Schlafes Bruder, mir die Not

Du versprichst nichts, hältst alles, süßer Tod

Leuchte mir, Hoffnungsschimmer

Meinen Weg aus dem Leid und der Qual

Ich will noch nicht sterben

Ich bin noch nicht bereit

Die Hoffnung zerstreut alle Zweifel

Ein neuer Anfang

Ben een vreemdeling in deze wereld

Laat je achtervolgen door dromen over duistere daden

En de schuld vreet dieper in mijn hart

Desolate zwartheid verspreidt zich

Verdorde bomen staan ​​stil op een latwerk

En de woede van mijn volk drijft me ervoor

hoop vervaagt

Zelfs zij sterft als laatste

Donkere wolken pakken zich samen boven mij

Moet ik ook wandelen in de donkere vallei

En mijn ziel voor altijd getekend

Niemand is bij mij in het moeilijkste uur

Waanzin breekt zijn weg

En lachen sterft voor altijd

Neem, slapende broer, mijn behoefte

Je belooft niets, houd alles, zoete dood

Schijn op mij, sprankje hoop

Mijn weg uit het lijden en de pijn

Ik wil nog niet dood

ik ben niet klaar

Hoop verdrijft alle twijfels

Een nieuw begin