Finsterforst - Finsterforst

Der letzte Sonnenstrahl

Erstickt im Nichts

Begräbt den Tag

Grün wird so grau

Die Erde färbt sich langsam schwarz

Der Wind weht kalt

Die Nacht bricht herein

Finsterforst

Verborgen tief im Wald unser Reich

Den Menschen abgewandt

Vor ihren Blicken verborgen

Dies ist unser Reich

An dessen Grenzen die Zeit erstarrt

Wo selbst die Götter

Nur Untertan

Und niemand kam je zurück

Aus diesem Wald so mächtig und alt

Vom Licht noch unberührt

Finsterforst

An jenem Ort, wo die Weisheit liegt

Der Zutritt Euch verwehrt

Und wo der Wind dunkle Flüche trägt

Tief in unserm Reich

In dem das Leben dem Tode weicht

Wo selbst die Götter

Und auch Könige niederknien

Het laatste zonnestraaltje

Verstikt in niets

Begraaf de dag

Groen wordt zo grijs

De aarde wordt langzaam zwart

De wind waait koud

Nacht valt

Donker bos

Ons koninkrijk is diep verborgen in het bos

Afgekeerd van mensen

Verborgen voor hun ogen

Dit is ons koninkrijk

Aan wiens grenzen de tijd bevriest

Waar zelfs de goden

Alleen onderwerp

En niemand kwam ooit terug

Uit dit bos zo machtig en oud

Onaangetast door het licht

Donker bos

Op die plaats waar wijsheid ligt

U wordt de toegang geweigerd

En waar de wind donkere vloeken draagt

Diep in ons rijk

Waarin het leven plaatsmaakt voor de dood

Waar zelfs de goden

En koningen knielen ook