Connemara - Fiddler's Green

Speaker: «While I’m sitting here

The waves of the sea are lapping

Against the wild shores of Connemara

The sky breaks

Dazzling light pierces through

Down to the water

Giving forth a thousand reflections of silver

So that I have to close my eyes

And then together with the vile wind

I fly away to all the places

I’ve never seen»

He said his eyes where looking queer

«Can't you take me out of here?

Can’t you see the sky of Connemara?»

This is how his warning goes:

«Beware the night a whirlwind blows

Better leave this town for Connemara»

We hit the road, we hitched a ride

The morning faded into night

But we were on our way to Connemara

Asylum was a basic right

But socialism lost the fight

Thousands headed down to Connemara

In my imagination

I can feel the wild wind blow

The morning breeze will wipe away my fear

In my imagination

I can hear the howling sea

The cottage on the shore belongs to me

And when we reached the Emerald Isle

We stayed in Dublin for a while

But soon we reached the cliffs of Connemara

It’s just the place I want to be

Shining in my fantasy

Can’t you take me back to Connemara

Connemara, Connemara on my mind

Connemara, where even the rain shines

Connemara, leaving all my troubles behind

Connemara on my mind

Spreker: "Terwijl ik hier zit"

De golven van de zee kabbelen

Tegen de wilde kusten van Connemara

De lucht breekt

Verblindend licht dringt door

Tot aan het water

Het geven van duizend reflecties van zilver

Zodat ik mijn ogen moet sluiten

En dan samen met de gemene wind

Ik vlieg weg naar alle plaatsen

Ik heb nog nooit gezien"

Hij zei dat zijn ogen er vreemd uitzagen

«Kun je me hier niet uit halen?

Kun je de lucht van Connemara niet zien?»

Dit is hoe zijn waarschuwing gaat:

"Pas op voor de nacht dat er een wervelwind waait"

Het is beter deze stad te verlaten voor Connemara»

We gingen op pad, we liften mee

De ochtend ging over in de nacht

Maar we waren op weg naar Connemara

Asiel was een basisrecht

Maar het socialisme verloor de strijd

Duizenden gingen naar Connemara

In mijn verbeelding

Ik voel de wilde wind waaien

De ochtendbries zal mijn angst wegvagen

In mijn verbeelding

Ik hoor de huilende zee

Het huisje aan de kust is van mij

En toen we het Emerald Isle bereikten

We verbleven een tijdje in Dublin

Maar al snel bereikten we de kliffen van Connemara

Het is gewoon de plek waar ik wil zijn

Schitteren in mijn fantasie

Kun je me niet terugbrengen naar Connemara?

Connemara, Connemara in mijn gedachten

Connemara, waar zelfs de regen schijnt

Connemara, al mijn problemen achterlatend

Connemara in mijn gedachten