...Of Forests Unknown... - Falkenbach

On eagle’s swift and supple wings

I tore through the utter black

No clouds above, no ground below

The flame’s my only light

I fell into nothingness until the impact ceased my fall

Into a world unknown to man…

From a forest, unspoiled, unseen, I perceived

A whispering, summoning me

To follow the path of no return

Step by step I walked this route nobody ever built

Holding tight onto my shield and sword…

A cloaking darkness embraces me

Though flames are burning bright

In a distance far a flickering

The blaze my guiding light

Snow, caress me, sharp and cold, in the very depths of my hearth

Tired, frightened now I am;

my will now fall’s apart…

From a forest, unspoiled, unseen, I perceive

A whispering summoning me

To follow the path of no return

Step by step I walk this route nobody ever built

Holding tight onto my shield and sword…

Op de snelle en soepele vleugels van adelaar

Ik scheurde door het volslagen zwart

Geen wolken boven, geen grond eronder

De vlam is mijn enige licht

Ik viel in het niets totdat de impact mijn val ophield

In een wereld die de mens niet kent...

Van een bos, ongerept, ongezien, zag ik

Een fluisterende, mij oproepende

Om het pad van geen terugkeer te volgen

Stap voor stap heb ik deze route gelopen die niemand ooit heeft gebouwd

Vasthoudend aan mijn schild en zwaard...

Een verhullende duisternis omhelst me

Hoewel vlammen fel branden

In de verte een flikkering

De vlam mijn leidende licht

Sneeuw, streel me, scherp en koud, in het diepst van mijn haard

Moe, bang nu ben ik;

mijn wil valt nu uit elkaar...

Van een bos, ongerept, ongezien, neem ik waar

Een fluisterende oproep tot mij

Om het pad van geen terugkeer te volgen

Stap voor stap loop ik deze route die niemand ooit heeft gebouwd

Vasthoudend aan mijn schild en zwaard...