The Heathenish Foray - Falkenbach

…In ancient times once rode across the land

A man unknown on a horse of untold grand

Adorned his cape by thirty runes of gold

Of whom the tales since ages unknown told…

…The man arrived at the shore of sea

And gazed onto the nightly sky

His ears could hear and his eyes could see

Two ravens dark as night passing by…

…In a distance far the thunder sounds

And lightnings reached the frozen grounds

His breath ran fast, his heart pounded strong

As the day now came, awaited oh so long…

…Tears will fall and blood will soon be shed

When the dawn heralds the twilight of the day…

Then into battle they will ride with their swords in hand

For a heathenish foray…

…Countless miles he rode through ice and knee-deep snow

Over mountains 'till the landscape changed its face

So he at last arrived where winds blew strong and chill

Like a welcome to all those who trod this place…

…He in cape was wrapped, and with his hammer 'round his neck

He forced his way though he didn’t saw the path

But he did not rest, 'till he had crossed this land of chill

And the storm had calmed, when he stood alone on hill…

…His eyes could see the forrest shining bright

And it’s trees reflected solens golden light

The sound of horns then reached his ears

To welcome him and take away his fears…

…From all their lands the kings, they came

With their retinue of countless men

And the maiden in full armour sat on their horses

Winged, until the right began…

So he rested a while an recovered from his ride

The horizon gleamed by the mighty northers light

And the elder ones sang tales about the past

Of their ancestors pride, that will forever last…

…As the darkness fell and gone was solens light

The silence ruled amongst the men of heathenpride

Who gatheren in a mighty battle-line

And awaited their Gods to give the final sign…

…In de oudheid reed ooit over het land

Een onbekende man op een paard van ongekende grootsheid

Zijn cape versierd met dertig runen goud

Van wie de verhalen sinds eeuwen onbekend vertelden...

...De man kwam aan bij de kust van de zee

En staarde naar de nachtelijke hemel

Zijn oren konden horen en zijn ogen konden zien

Twee raven, zo donker als de nacht, passeren...

…In de verte klinkt de donder

En bliksemschichten bereikten het bevroren terrein

Zijn adem liep snel, zijn hart bonsde sterk

Zoals de dag nu kwam, oh zo lang gewacht...

…Tranen zullen vallen en bloed zal snel vloeien

Wanneer de dageraad de schemering van de dag aankondigt...

Dan zullen ze ten strijde trekken met hun zwaarden in de hand

Voor een heidens uitstapje...

…Ontelbare kilometers reed hij door ijs en kniediepe sneeuw

Over bergen tot het landschap van gezicht veranderde

Dus hij kwam eindelijk aan waar de wind sterk en kil waaide

Als een welkom aan iedereen die deze plek heeft betreden...

... Hij in cape was gewikkeld, en met zijn hamer 'om zijn nek'

Hij baande zich een weg hoewel hij het pad niet zag

Maar hij rustte niet, totdat hij dit land van kilte had doorkruist

En de storm was bedaard, toen hij alleen op de heuvel stond...

…Zijn ogen konden het bos zien stralen

En het zijn bomen die het gouden licht van solens weerkaatsen

Het geluid van hoorns bereikte toen zijn oren

Om hem te verwelkomen en zijn angsten weg te nemen...

...Van al hun landen kwamen de koningen

Met hun gevolg van talloze mannen

En het meisje in volle wapenrusting zat op hun paarden

Gevleugeld, tot rechts begon...

Dus hij rustte een tijdje uit en herstelde van zijn rit

De horizon glom door het machtige noorderlicht

En de ouderen zongen verhalen over het verleden

Van de trots van hun voorouders, dat zal voor altijd duren...

...Toen de duisternis viel en weg was, was Solens licht

De stilte heerste onder de mannen van heidense trots

Die samenkomen in een machtige strijdlinie?

En wachtten op hun goden om het laatste teken te geven...