Zwischen Menschen - Ewigheim

Viele Jahre sind vergangen

Seit die Mutter mich verletzt

Gänzlich ungefragt und blutend

Zwischen Menschen ausgesetzt

Führ ein Dasein zwischen Menschen

Ausgesetzt, doch ganz allein

Das dumme Fleisch zeigt mir die Grenzen

Mein Hirn den Weg, mich zu befreien

Viele Jahre sollst du bluten

Kratz dich nicht, doch friss den Grind

Sprach der Vater, bis die Wunden

Einst vernarbt, Gewohnheit sind

Die im Herzen werden brennen

Tag für Tag zahlst du den Preis

Für ein Leben zwischen Menschen

Isoliert, von Sinn befreit

Führ ein Dasein zwischen Menschen

Ausgesetzt, doch ganz allein

Das dumme Fleisch zeigt mir die Grenzen

Mein Hirn den Weg, mich zu befreien

Zurückgeworfen auf mich selbst

In Gedanken, ganz allein

Bleibt mir nichts und doch genug

Kein Teil dieser Welt zu sein

Vele jaren zijn verstreken

Sinds mijn moeder me pijn heeft gedaan

Helemaal ongevraagd en bloedend

Blootgesteld tussen mensen

Leid een bestaan ​​tussen mensen

Verlaten, maar helemaal alleen

Het stomme vlees laat me de grenzen zien

Mijn brein de manier om mij te bevrijden

Je zult vele jaren bloeden

Krab jezelf niet, maar eet de korst op

Zei de vader tot de wonden

Eenmaal littekens, gewoonte zijn

Die in het hart zullen branden

Dag na dag betaal je de prijs

Voor een leven tussen mensen

Geïsoleerd, zonder betekenis

Leid een bestaan ​​tussen mensen

Verlaten, maar helemaal alleen

Het stomme vlees laat me de grenzen zien

Mijn brein de manier om mij te bevrijden

op mezelf teruggeworpen

In gedachten, helemaal alleen

Ik heb niets meer en toch genoeg

Geen deel uitmaken van deze wereld