Himmelfahrt - Ewigheim

Wie schon so oft im Schutz der Nacht

Hab ich auch heut' ein Feuer mir gemacht

Nicht wie gewohnt dem Frost zu widerstehen

Nein ich will im Flammenmeer auf Reisen geh’n

Drum frisch ans Werk, von harter Hand

Wird eingeschürt … bald tobt der Brand

Die Funken in den Himmel schlagen

Auf dass sie mich… ins Jenseits tragen

Mein Fleisch entfacht zur Himmelfahrt

Verleihen Flügel mir die Flammen

Als schwarzer Rauch steig ich empor

Das Wölkchen Seele fährt von dannen

Sein kleiner Leib auf Himmelfahrt

Will reisen bis vom Wind verweht

Was von ihm bleibt, nicht mehr als Ruß

In Ewigheim… zu Boden geht

Wie schon so oft hab mit Bedacht

Ich mir auch heut mein Köfferchen gepackt

Doch darin nicht die erprobten sieben Sachen

Die mir auf Reisen die Reise komfortabel machen

Nein, im Gepäck hab ich das Glück

Nicht viel davon, nur ein letzter Blick zurück

Auf Sonnenschein und schöne Tage

Den ich ganz tief — im Herzen

Am Ende doch — ins Feuer

Und damit gleich — zu Grabe trage

Ein armer Geist verlor sein Lachen

Drum zog er aus, sich zu entfachen

Was in der Not ihm auch gelang

Er springt ins Feuer, das Köfferchen voran

Ist sich gewiss, dass es nur besser werden kann

Zoals zo vaak onder dekking van de nacht

Ik heb vandaag ook een vuurtje gemaakt

Niet zoals gewoonlijk bestand tegen de vorst

Nee, ik wil reizen in de Vlammenzee

Zo fris aan het werk, door een harde hand

Opgestookt... binnenkort zal het vuur woeden

De vonken sloegen de lucht in

Mogen ze me dragen... naar het hiernamaals

Mijn vlees ontsteekt naar de Hemelvaart

Geef me vleugels de vlammen

Ik sta op als zwarte rook

De kleine wolk van ziel rijdt weg

Zijn kleine lichaam op de Hemelvaart

Zal reizen om met de wind mee te gaan

Wat blijft er van hem over, niets meer dan roet

In Ewigheim... gaat naar beneden

Zoals zo vaak, wees voorzichtig

Ik heb vandaag ook mijn koffer gepakt

Maar niet de beproefde zeven dingen

Als ik reis, maken ze de reis comfortabel voor mij

Nee, ik heb geluk in mijn bagage

Niet veel van, nog een laatste terugblik

Op naar de zon en mooie dagen

Die ik diep - in mijn hart

Uiteindelijk was het - in het vuur

En daarmee meteen - begraven

Een arme geest verloor zijn lach

Daarom ging hij erop uit om zichzelf te ontsteken

Die hij in nood slaagde

Hij springt in het vuur, de koffer eerst

Is zeker dat dingen alleen maar beter kunnen worden