Ein Nachruf - Ewigheim

Ein kleiner Mensch

Tritt aus dem Leben

Das schattig war, potzschwere Not

Er ging allein, wie schon so viele

Einsam vor ihm, in den Tod

Kein Stein bewahrt seinen Namen

Kein guter Geist, der Blumen bringt

Keine Auge, das ihm Tränen schenkt

Kein reines Herz, das ihm gedenkt

Dies soll ein Nachruf sein

An dich, den keiner recht vermisst

Ein Leben wertlos rein

So klein, von Herzen nie geküsst

Bist unbekannt verzogen

Liegst anonym im Dreck

Um alles Glück betrogen

An einem dunklen Fleck

Ein kleiner Mensch

Tritt aus dem Leben

Wird ganz banal ein Stück Natur

Das kaum erblüht, schon welk und krank

Zerfließt im Nichts als faule Spur

Een klein persoon

Ga uit het leven

Dat was schaduwrijk, dringend nodig

Hij ging alleen, zoals zovelen eerder

Alleen voor hem, tot de dood

Geen steen behoudt zijn naam

Geen goede geest die bloemen brengt

Geen oog dat hem tranen geeft

Geen zuiver hart dat hem herinnert

Dit zou een overlijdensbericht moeten zijn

Aan jou, die niemand echt mist

Een leven waardeloos puur

Zo klein, nooit vanuit het hart gekust

Zijn onbekend verplaatst

Anoniem in de modder liggen

Bedrogen van alle geluk

Op een donkere plek

Een klein persoon

Ga uit het leven

Wordt best banaal een stukje natuur

Dat is nauwelijks tot bloei gekomen, al verdord en ziek

Lost op in het niets als een lui pad