Tanz um dein Leben - Ewigheim

Als an den Mond verlernt,

Das Kind der Nacht zu glauben

Vom Wind zerzaust zu mir gebracht,

Den kalten Tod vor Augen

Ob es zu trösten sei,

Hallt meine Frage nach

Es gab mir einen Kuss,

Lächelte und sprach

Komm, lass uns tanzen gehen

Die Zeit so hart wie Stein

Bevor der Morgen graut

Holt sie mich ein

Hab Acht, die Flügel brennen schon

Bald brennt mein Leib

Komm, lass uns tanzen gehen

Bis nichts als Blut und Asche von mir bleibt

Ein neuer Mond, ein dumpfer Schlag,

Brutal und frei von Eile

Der kleine Leib zerspringt am Glas

in seine Einzelteile

Stürzt blutend in die Nacht

bis was noch lebt, sich windet

In der Asche seiner Flügel tanzt,

Als auch sein Ende findet

Tanz' um dein Leben

Jetzt tanz'!

Wanneer vergeten door de maan,

Geloof het kind van de nacht

Door de wind naar mij gebracht,

De koude dood voor je ogen

Of het geruststellend is

herhaalt mijn vraag

Het gaf me een kus

glimlachte en sprak

Kom op, laten we gaan dansen

Tijd zo hard als steen

Voordat de dageraad aanbreekt

haal me in

Pas op, de vleugels branden al

Mijn lichaam zal snel verbranden

Kom op, laten we gaan dansen

Totdat er niets meer van me over is dan bloed en as

Een nieuwe maan, een plof,

Brutaal en ongehaast

Het kleine lichaam verbrijzelt op het glas

in zijn afzonderlijke delen

Valt bloedend de nacht in

totdat wat nog leeft kronkelt

danst in de as van zijn vleugels,

Evenals het einde ervan

Dans voor je leven

Nu dansen!