Heimkehr / Bereue nichts - Ewigheim

Ein Zerrbild das dem Nichts entsprang

Genau so schnell verschwindet

Wie ungewollt ein Kind

Sein Bild im Spiegel fand

Nur um darin zu sehen

Wie’s sich in Krämpfen windet

Ein armes Seelchen, Gefangen

Außer Rand und Band

Dazu verurteilt im Wahn

Seinen Verfall zu betrachten

Welcher nicht optional

Stoisch vorwärts marschiert

Und erst sein Ziel, erreicht

Wenn sich das Seelchen am Rand

Komplett zerstört

Neu definiert

Den Spiegel verlässt

Und sich selbst erst erkennt

Als kein Bild mehr zu sehn

Das die Seele verbrennt…

Man hat mich vergessen

Unter einen Stein gelegt

In mitten eurer, heilen Welt

In der man seine Rolle spielt

Was mir zu wieder ist

Da mir das Schauspiel gar nicht liegt

Solang ich denken kann und länger

Das Theater, das ihr Leben nennt

Ein entrücktes Stück

In dem ich wertlos bin

Oder gar böse

Wie man mir sagte und verschwand

Nur weil ein Herz die Worte formt

Nicht wie sonst üblich

Der Verstand

Was doch erwartet wird

Von dem, der spricht

Und sind es Lügen, darf er lügen

Nach belieben bis die letzte Hemmung fällt

So lang er lächelt

Und die Lüge nur gut klingt

So sitz ich hier — unter meinem Stein

Bereue nichts, als in dieser Welt zu leben

Ein Mensch wie du, kann ich nicht sein

Ein reines Herz schenkt mir ein Leben

Das selbst bestimmt und frei

Lichterloh in Flammen

Stolz und treu bis an sein Ende brennt

So nur noch Asche davon bleibt

Ist diese ganz und gar, erfüllt

Von Ideal und Wahrheit…

Für das ich jetzt zahle

Doch ich geh nicht allein

Reiße mit mir den Schädling

Sein Grab wird mein Stein

Unter dem er sich windet

Und erbricht Stück für Stück

Die Heuchelei, bis er eben so leer

Und gebrochen ist wie sein Blick

So sitz ich hier — unter meinem Stein

Bereue nichts, als in dieser Welt zu leben

Ein Parasit wie du kann ich nicht sein

Ein reines Herz schenkt mir ein Leben

Das selbst bestimmt und frei

Lichterloh in Flammen

Stolz und treu, bis an sein Ende brennt

So nur noch Asche davon bleibt

Welche ganz und gar erfüllt

«Loyalität bis in den Tod

So einer sie sein eigen nennt

Sei mein Respekt ihm stets gewiss

Egal wofür sein Herzchen brennt…»

Een vertekend beeld dat uit het niets is ontstaan

Net zo snel verdwijnt

Hoe ongewenst een kind?

Vond zijn afbeelding in de spiegel

Gewoon om erin te zien

Hoe het in krampen eindigt

Een arme ziel, gevangene

Buiten de grenzen

Hiertoe in waanzin veroordeeld

om zijn verval te overdenken

Wat niet optioneel is

Stoïcijns naar voren marcheren

En alleen zijn doel, bereikt

Wanneer de kleine ziel op het randje staat

Volledig vernietigd

Nieuw gedefinieerd

verlaat de spiegel

En herken alleen jezelf

Dan geen foto meer te zien

dat brandt de ziel...

ik ben vergeten

onder een steen gelegd

Midden in je ideale wereld

waarin jij jouw rol speelt

Wat te veel voor mij is

Omdat acteren niet mijn ding is

Zolang ik me kan herinneren en langer

Het theater dat je leven noemt

Een verrukt stuk

waarin ik waardeloos ben

Of zelfs kwaad

Zoals mij werd verteld en verdween

Gewoon omdat een hart de woorden vormt

Niet zoals gewoonlijk

Het verstand

Wat wordt er verwacht?

Van degene die spreekt

En als het een leugen is, mag hij liegen

Naar believen totdat de laatste remming valt

Zolang hij lacht

En de leugen klinkt gewoon goed

Dus ik zit hier - onder mijn steen

Spijt niets anders dan in deze wereld te leven

Ik kan geen persoon zijn zoals jij

Een zuiver hart geeft me leven

Dit is zelf te bepalen en gratis

In vuur en vlam

Trots en trouw tot het einde brandt

Dus er blijft alleen as over

Als hieraan volledig is voldaan

Van ideaal en waarheid...

Waarvoor ik nu betaal

Maar ik ga niet alleen

Scheur het ongedierte met mij mee

Zijn graf zal mijn steen zijn

Waaronder hij kronkelt

En braakt beetje bij beetje

De hypocrisie tot hij zo leeg is

En gebroken als zijn blik

Dus ik zit hier - onder mijn steen

Spijt niets anders dan in deze wereld te leven

Ik kan geen parasiet zijn zoals jij

Een zuiver hart geeft me leven

Dit is zelf te bepalen en gratis

In vuur en vlam

Trots en loyaal tot het einde brandt

Dus er blijft alleen as over

Die volledig is vervuld

"Loyaliteit tot de dood"

Dus iemand noemt het de zijne

Heb altijd mijn respect voor hem

Het maakt niet uit waar zijn hart voor brandt...»