Nieodporny Rozum - Ewelina Lisowska

Wyłoniłeś się z tłumu, gdy ulicą beztrosko szłam

Twoje światło poraziło mnie w dzień

Twój oddech to mój tlen, który we mnie ma swe lokum

A ja wpadłam w niepokój

No bo jak mogę chcieć myśleć o kimś, kto nie zna mnie

Brak mi twego widoku, nieodporny mam rozum

Zasypiam, myśląc o tym jak odezwać się

Zasypiam, myśląc o tym, że jesteś niedaleko gdzieś

Dokąd więc biegnę, choć wcale nie chcę

Me serce bije tak zawzięcie

Wypełniam przestrzeń zwykłym powietrzem

Szukając tego, co zwą pozornie szczęściem

O, nie, nie, nie, nie chcę pisać tych wszystkich bzdur

Nie mam czasu

Nie będę ci słać listów, których już masz pełno w swoim koszu

Może nie jestem tym kimś, z kim zostałbyś przez parę chwil

Ale muszę wyjść z mroku, by odzyskać swój spokój

Zasypiam, myśląc o tym jak odezwać się

Zasypiam, myśląc o tym, że jesteś niedaleko gdzieś

Dokąd więc biegnę, choć wcale nie chcę

Me serce bije tak zawzięcie

Wypełniam przestrzeń zwykłym powietrzem

Szukając tego, co zwą pozornie szczęściem

Namieszałeś w mojej głowie jednym gestem, jednym słowem

Nie musisz przynosić mi fiołków i bzów

Wystarczy mi, że jesteś tu

Namieszałeś w mojej głowie jednym gestem, jednym słowem

Nie musisz przynosić mi fiołków i bzów

Wystarczy mi, że jesteś tu

Je kwam tevoorschijn uit de menigte terwijl ik achteloos over straat liep

Jouw licht trof me overdag

Jouw adem is mijn zuurstof, die zijn thuis in mij heeft

En ik werd zenuwachtig

Want hoe kan ik aan iemand willen denken die mij niet kent

Ik mis je zicht, ik heb een zwakke geest

Ik val in slaap terwijl ik nadenk over hoe ik moet praten

Ik val in slaap met de gedachte dat je ergens in de buurt bent

Dus waar ga ik heen, hoewel ik dat niet wil?

Mijn hart klopt zo hevig

Ik vul de ruimte met gewone lucht

Op zoek naar wat ze blijkbaar geluk noemen

Oh, nee, nee, nee, ik wil al deze onzin niet schrijven

ik heb geen tijd

Ik stuur je geen brieven die al vol in je winkelmandje zitten

Misschien ben ik niet degene bij wie je even zou blijven

Maar ik moet uit het donker komen om mijn kalmte terug te krijgen

Ik val in slaap terwijl ik nadenk over hoe ik moet praten

Ik val in slaap met de gedachte dat je ergens in de buurt bent

Dus waar ga ik heen, hoewel ik dat niet wil?

Mijn hart klopt zo hevig

Ik vul de ruimte met gewone lucht

Op zoek naar wat ze blijkbaar geluk noemen

Je hebt met mijn hoofd geknoeid met één gebaar, één woord

Je hoeft me geen viooltjes en seringen te brengen

Het is genoeg voor mij om hier te zijn

Je hebt met mijn hoofd geknoeid met één gebaar, één woord

Je hoeft me geen viooltjes en seringen te brengen

Het is genoeg voor mij om hier te zijn