Marginaux - Eska, Yves Jamait

J’ai tâché des cahiers

J’ai écrit dans la marge

J’y ai même dessiné

En rouge, le vent du large

J’passe pas entre les doutes

J’accepte les averses

Et plutôt que les routes

Les chemins de traverse les chemins de traverse

Je ne savais même pas

Qu’il y avait un sens

Et que des postulats

Guidaient nos existences guidaient nos existences

J’ai imaginé ces traits que j’aurais sans cet engagement

Perdu cet attrait pour ce qui me rapproche de leur rivage

J’entends que seule une vie sans âme ne peut rencontrer de tourment

Que le temps guéri les hommes, mais rarement le mal de l'âge

Pour nous briser ce monde, ou bien resterons-nous sur place

Mais sachez que plus nous serons, et moins nous serons dans cette petite marge

Alors bienvenue à vous, et si votre cœur vous en dit

Entrez dans la matrice des artistes peu compris

Bienvenue à vous

Si je remplis toujours la marge une fois le texte fini

C’est pour y poser quelques mots-clés quand le reste de la page n’est plus

guère lisible

Pour ne jamais laisser d’espace à ces grossiers escrocs qui prétendraient

devoir me coter

Me rappeler qu’on est libre même en champ restreint

Que par essence, un esprit digne demeure clandestin

Parce que les chemins les plus empruntés ne sont pas forcément ceux qu’il faut

prendre

Et qu’ils veulent nous faire croire qu’il n’en reste qu’un

Être en marge n’est pas un plaisir, ni une fin en soi

Je la sens comme se rétrécir à mesure que j’avance

Mais où vais-je écrire si je n’ai plus le moindre endroit?

Je devrai quitter la feuille et rimer dans un autre espace-temps

Que serait ce livre sans nom, sans héros, sans début ni fin

Que seul peut réciter un chanteur muet

Le silence comme unique musicien

Qui jouera comme on peut désirer la splendeur suprême?

Pas de chemins tracés

Je vais où ça me chante

Chercher ma vérité

Dans la tourmente

Bienvenue à vous

Bienvenue à vous là où la rue s’aguiche

Où l’ouvrier se targue d’avoir une vie d’artiste sans artifice

Certifie que le monde se part de tellement de fautes au départ qu’on y retrouve

que peu d’instruits

Au-delà de l'âge, je suis traumatisé

Oubliez des autres je reste assis sur mes souvenirs

Perdu dans les limbes de leur psychanalyse

Entrez donc si vous ne savez que faire de vos désirs

Mais sachez que je vous déteste vous qui vous dites honnêtes

Mais qui de vous peut prétendre être en paix dans son mal-être?

Trop d’allégeance donc, à l'écart, je reste

Je pesterai en silence si le peuple me le permet

Alors à suivre les regards, on se demande qui nous enterre et qui l’on perd nous

En ces temps de merde on devient ce qu’on devrait être

J'écris à l'écart des lignes, prie que l’on en soit digne

Vise au-delà des rimes, ils rient que nos rues dépriment

Peu importe la force du torrent

Je pagaie toujours à contre-courant

Bienvenue à vous dans nos vies de marginaux

Jamait, Scylla, Eska, bienvenue à vous

Ik bevlekte notitieboekjes

Ik schreef in de kantlijn

Ik heb het zelfs getekend

In het rood, de offshore wind

Ik ga niet tussen twijfels door

Ik accepteer de douches

En in plaats van wegen

Wegiswegen Wegiswegen

ik wist het niet eens

Dat er een betekenis was

En wat postuleert?

Leidde ons bestaan ​​leidde ons bestaan

Ik stelde me deze functies voor die ik zou hebben zonder deze toewijding

Verloor die aantrekkingskracht op wat me dichter bij hun kust brengt

Ik hoor dat alleen een zielloos leven kwelling kan ontmoeten

Die tijd geneest mannen, maar zelden het kwaad van de leeftijd

Om ons deze wereld te breken, of blijven we zitten

Maar weet dat hoe meer we zijn, hoe minder we in deze kleine marge zullen zijn

Dus welkom bij jou, en als je hart het je vertelt

Betreed de Little Understed Artists-matrix

welkom

Als ik de marge nog steeds invul nadat de tekst klaar is

Het is om daar wat trefwoorden te plaatsen als de rest van de pagina weg is

nauwelijks leesbaar

Om nooit ruimte te laten voor die onbeschofte oplichters die zouden beweren

moet me beoordelen

Herinner me eraan dat we zelfs in een beperkt veld vrij zijn

Dat in wezen een waardige geest ondergronds blijft

Omdat de meest bewandelde paden niet per se de juiste zijn

nemen

En ze willen dat we geloven dat er nog maar één over is

Aan de rand zijn is geen plezier, en ook geen doel op zich

Ik voel het krimpen als ik ga

Maar waar ga ik schrijven als ik geen plek meer heb?

Ik zou het blad moeten laten en rijmen in een andere ruimte-tijd

Wat zou dit boek zijn zonder naam, zonder held, zonder begin of einde?

Dat alleen een stomme zanger kan reciteren

Stilte als enige muzikant

Wie zal spelen zoals men de opperste pracht kan verlangen?

Geen getraceerde paden

Ik ga waar het mij uitkomt

Zoek mijn waarheid

In het toernooi

welkom

Welkom bij jou waar de straat plaagt

Waar de arbeider er prat op gaat een kunstenaarsleven te hebben zonder kunstgrepen

Bevestig dat de wereld begint met zoveel fouten die we erin vinden

weinig opgeleid

Voorbij de leeftijd, ik ben getraumatiseerd

Vergeet anderen ik zit op mijn herinneringen

Verdwaald in het ongewisse van hun psychoanalyse

Dus kom binnen als je niet weet wat je met je verlangens moet

Maar weet dat ik je haat die jezelf eerlijk noemt

Maar wie van jullie kan beweren vrede te hebben met je ziekte?

Te veel trouw, dus apart blijf ik

Ik zal in stilte pesten als de mensen me toestaan

Dus om de blikken te volgen, vragen we ons af wie ons begraaft en wie we verliezen

In deze klote tijden worden we wat we zouden moeten zijn

Ik schrijf weg van de regels, bid dat we het waard zijn

Richt voorbij de rijmpjes, ze lachen dat onze straten deprimerend zijn

Hoe sterk de torrent ook is

Ik peddel altijd tegen de stroom in

Welkom in onze gemarginaliseerde levens

Jamait, Scylla, Eska, welkom bij jullie