A Woman Is a Prism - Eric Andersen

A creature of the open skies, that?

s what she wants to be.

Unhampered like the waves and grass

that are weaving rhythmically.

And speaking through her skin she does

the language of the leaves,

and tripping by the water?

s edge like Huckleberry Finn,

seeking her reflection, yes then seeking it again.

And looking like the flowers do, that is with no sense of sin.

But as a woman who looks like timelessness, her I don’t recall.

But as a lover who just took me now, this one, I do know best of all.

A child spoken for no one and always full of needs

expecting full attention just to show that she can please.

She?

s a broken promise keeper, wanting so bad to believe

in something that would need her much, that could lead her fearlessly.

Even if it were a prison dark, she?

d give away the keys

it if simply took her by the hand and promised not to leave.

A lover with an open mind that speaks of love so free

believing it a rightful thing to be taken openly,

all except for the lover who?

s in her eyes

whom she guards most jealously,

but always keeping careful distances and happy just as long.

She?

s waiting for the moment when she knows her time has come

then she?

s patient like a snowflake that?

s falling to the sun.

Een schepsel van de open lucht, dat?

is wat ze wil zijn.

Ongehinderd zoals de golven en het gras

die ritmisch weven.

En sprekend door haar huid doet ze dat

de taal van de bladeren,

en struikelen over het water?

net als Huckleberry Finn,

op zoek naar haar spiegelbeeld, ja en dan weer zoekend.

En eruit zien als de bloemen, dat is zonder gevoel voor zonde.

Maar als een vrouw die eruitziet als tijdloosheid, herinner ik me haar niet.

Maar als een minnaar die me nu net heeft meegenomen, deze, weet ik het beste van alles.

Een kind dat voor niemand wordt gesproken en altijd vol behoeften zit

verwacht volledige aandacht alleen maar om te laten zien dat ze kan behagen.

Ze?

s een gebroken belofte keeper, zo graag willen geloven

in iets dat haar hard nodig zou hebben, dat haar onbevreesd zou kunnen leiden.

Zelfs als het een gevangenisdonker was, zij?

d de sleutels weggeven

het zou haar gewoon bij de hand nemen en beloofden niet weg te gaan.

Een minnaar met een open geest die zo vrij over liefde spreekt

geloven dat het een rechtmatige zaak is om openlijk te worden genomen,

allemaal behalve de minnaar wie?

is in haar ogen

die ze het meest angstvallig bewaakt,

maar altijd voorzichtige afstanden bewaren en net zo lang gelukkig zijn.

Ze?

s wachten op het moment waarop ze weet dat haar tijd is gekomen

toen zij?

s patiënt als een sneeuwvlok dat?

s vallen voor de zon.