To My Roots - Emma Stevens, Bruce Bouton, Michael Spriggs

I stopped somewhere in Nashville

New York, then LA

I woke up without knowing why

Somehow I’d lost my way

There were no signs to guide me

Only strangers who were kind

They offered me directions

To the dreams I’d left behind, left behind

I’m on my way and getting close

To the roses growing

To the rivers flowing

Let my heart go where it’s going

To the seasons turning

To the home fires burning

To my roots, to my roots

To my roots, I am returning

The city streets are hard

Break down my walking boots

It seems I’m always travelling home

To get back to my roots

Happiness seems like a place

That’s always far away

It’s like a prayer you know so well

But you’ve forgotten how to pray, how to pray

I’m on my way and getting close

To the roses growing

To the rivers flowing

Let my heart go where it’s going

To the seasons turning

To the home fires burning

To my roots, to my roots

To my roots, I am returning

A church bell rings out loud

So loud it breaks the spell

I look outside my window

At a town that knows me well

The dew is on the clover

The morning sun is gold

A blackbird calls out from the heath

A song that’ll never grow old

Grow old

Grow old (to my roots, to my roots, to my roots, to my roots)

Grow old (to my roots, to my roots, to my roots, to my roots)

To my roots, to my roots

To my roots, I am returning

Ik stopte ergens in Nashville

New York, dan LA

Ik werd wakker zonder te weten waarom

Op de een of andere manier was ik de weg kwijt

Er waren geen tekenen om me te begeleiden

Alleen vreemden die aardig waren

Ze boden me een routebeschrijving aan

Naar de dromen die ik had achtergelaten, achtergelaten

Ik ben onderweg en kom dichterbij

Naar de rozen die groeien

Naar de rivieren die stromen

Laat mijn hart gaan waar het heen gaat

Naar de seizoenen die veranderen

Naar de brandende huisvuren

Naar mijn roots, naar mijn roots

Naar mijn roots, ik keer terug

De straten van de stad zijn moeilijk

Breek mijn wandelschoenen af

Het lijkt alsof ik altijd naar huis reis

Om terug te gaan naar mijn roots

Geluk lijkt een plaats

Dat is altijd ver weg

Het is als een gebed dat je zo goed kent

Maar je bent vergeten hoe je moet bidden, hoe je moet bidden

Ik ben onderweg en kom dichterbij

Naar de rozen die groeien

Naar de rivieren die stromen

Laat mijn hart gaan waar het heen gaat

Naar de seizoenen die veranderen

Naar de brandende huisvuren

Naar mijn roots, naar mijn roots

Naar mijn roots, ik keer terug

Er klinkt een kerkbel

Zo luid dat het de betovering verbreekt

Ik kijk uit mijn raam

In een stad die mij goed kent

De dauw zit op de klaver

De ochtendzon is goud

Een merel roept vanuit de heide

Een nummer dat nooit oud zal worden

Oud worden

Oud worden (naar mijn roots, naar mijn roots, naar mijn roots, naar mijn roots)

Oud worden (naar mijn roots, naar mijn roots, naar mijn roots, naar mijn roots)

Naar mijn roots, naar mijn roots

Naar mijn roots, ik keer terug