Soli (Assieme) - Emis Killa

Ce la farò a dimenticarti ma per ora no

Ti ho cancellata solamente dal telefono

Quanto è difficile ignorarti solo io lo so

Sono all’inferno e tu sei un angelo al citofono

Mentre è arrivato settembre dentro casa mia

Non riesco a trovare più niente che fa al caso mio

La chiamavamo routine quella monotonia

Quella vita di sempre che adesso è nostalgia

Fare una radiografia dei tuoi pensieri

È la cosa più facile

Erano un libro aperto i tuoi desideri

E ho strappato tutte le pagine

Se c'è una faccia che scappa non è la mia

Fuggire per il freddo non fa più per me

La soluzione migliore sarebbe andare via

E invece resto qui all’inferno a ricordarmi che

Siamo, sono, la realtà è che tu per me sei l’unica

Vieni da me, lo prometto questa volta è l’ultima

Sono solo, preso da me stesso e dalla musica

Vieni da me, da domani non chiamarmi più

All’inizio pensavo fosse normale quel fare senza pensarci

Nottate a scopare senza baciarsi

Gridarsi ti odio, sorridendo un attimo dopo

Ma si è spento il fuoco, guardami dentro e cadi nel vuoto

Tu versi un mare di lacrime, è un maremoto

Ma io sono troppo stanco per raggiungerti a nuoto

E mentre io affogo ogni giorno di più, io non ti ascolto e tu

Stai chiusa in gabbia anche se fuori c'è molto di più

Cadere e poi rialzarsi, piangere e poi sorridere

Tu l’hai chiamata sofferenza, io lo chiamo vivere

Tra diffidenti e vipere decidere è difficile

Per amore non sai se morire o uccidere

Dovremmo fare due parole perché le persone

Più son sole e meno qualcuno le vuole

Tra tutti i limiti abbiamo scelto il cielo e si avvicina sempre più

Ma ora ho paura se guardo giù, c’ho le vertigini

È per questo che

Siamo, sono, la realtà è che tu per me sei l’unica

Vieni da me, lo prometto questa volta è l’ultima

Sono solo, preso da me stesso e dalla musica

Vieni da me, da domani non chiamarmi più

Ik zal je kunnen vergeten, maar niet voor nu

Ik heb je net van de telefoon verwijderd

Hoe moeilijk het is om je te negeren, alleen ik weet het

Ik ben in de hel en jij bent een engel bij de intercom

Terwijl september in mijn huis arriveerde

Ik kan niets vinden dat bij mij past

We noemden dat eentonige routine

Dat oude leven dat nu nostalgie is

Maak een röntgenfoto van je gedachten

Het is het gemakkelijkste

Je verlangens waren een open boek

En ik verscheurde alle pagina's

Als er een gezicht is dat wegrent, is het niet van mij

Weglopen van de kou is niet meer mijn ding

De beste oplossing zou zijn om te vertrekken

En in plaats daarvan blijf ik hier in de hel om me eraan te herinneren dat

Wij zijn, ik ben, de realiteit is dat jij de enige voor mij bent

Kom naar me toe, ik beloof dat dit de laatste keer is

Ik ben alleen, in beslag genomen door mezelf en door de muziek

Kom naar mij, bel mij vanaf morgen niet meer

Eerst dacht ik dat het normaal was om dat te doen zonder erover na te denken

Nachtneuken zonder zoenen

Ik schreeuw tegen je, ik haat je en glimlach even later

Maar het vuur is uit, kijk in mij en val in de leegte

Je stort een zee van tranen, het is een vloedgolf

Maar ik ben te moe om naar je toe te zwemmen

En terwijl ik elke dag meer en meer verdrink, luister ik niet naar jou en jou

Blijf opgesloten in een kooi, ook al is er zoveel meer buiten

Vallen en dan opstaan, huilen en dan lachen

Jij noemde het lijden, ik noem het leven

Het is moeilijk om te kiezen tussen verdacht en adders

Voor de liefde weet je niet of je moet sterven of doden

We zouden twee woorden moeten maken omdat mensen

Hoe meer ze alleen zijn, hoe minder iemand ze wil

Van alle limieten hebben we de lucht gekozen en die komt steeds dichterbij

Maar nu ben ik bang dat als ik naar beneden kijk, ik duizelig ben

Daarom

Wij zijn, ik ben, de realiteit is dat jij de enige voor mij bent

Kom naar me toe, ik beloof dat dit de laatste keer is

Ik ben alleen, in beslag genomen door mezelf en door de muziek

Kom naar mij, bel mij vanaf morgen niet meer