Mercurio - Emis Killa

Se potessi fermare il tempo come una fotografia

Prenderei questo momento, ci farei un’enorme gigantografia

Per poi buttarmici dentro e gioire nel mentre

Io spesso mi ammalo di gioia

Ma quando ne comprendo i sintomi mi è già passata la febbre

A volte vorrei toccare le ore, vorrei ma non posso

Giorni in cui penso alla morte, mentre la vita mi scivola addosso

Sotto le luci di 'sti riflettori non si vede il mio lato più buio

Il volto baciato dal Sole, col cuore sotto lo zero, come Mercurio

Non senti che freddo che c'è?

Ho lasciato indietro una parte di me

Ma il Sole dov'è?

È qua vicino a me

Ma il Sole dov'è?

Il Sole è qua vicino a me, vicino a me che

Resterò al buio anche se

Loro non sapranno mai tutto di me

Ma il Sole dov'è?

È qua vicino a me

Ma il Sole dov'è?

Il Sole è qua vicino a me, vicino a me

Anni che sembrano giorni, giorni che sembrano anni

Da qua le stelle non sembrano enormi

Piccolezze ci appaiono grandi

Volti segnati col cuore di ferro, arrugginiti da lacrime sporche

Amori infiniti ricordano un giorno di luce

Ma il Sole non sorge due volte

Tra circostanze assurde, starmi vicino è difficile

C'è chi le ha provate tutte, ma la mia vita è un pianeta invivibile

Provo a restare coi piedi per terra

Nonostante la forza di gravità bassa

Ma quando ti bacio mi manca l’ossigeno

E scappo in un’altra galassia

Non senti che freddo che c'è?

Ho lasciato indietro una parte di me

Ma il Sole dov'è?

È qua vicino a me

Ma il Sole dov'è?

Il Sole è qua vicino a me, vicino a me che

Resterò al buio anche se

Loro non sapranno mai tutto di me

Ma il Sole dov'è?

È qua vicino a me

Ma il Sole dov'è?

Il Sole è qua vicino a me, vicino a me

Sospeso per aria, dal basso mi puntano il dito

In fondo chi siamo?

Puntini in mezzo all’infinito

In cerca del giusto equilibrio, compreso io

Che cerco spazio perché il mondo s'è preso il mio

Imboccato a parole dal diavolo, dialogo con l’eloquenza di un dio

Crateri negli occhi, colmati da giochi di sguardi

Non piango se muore una stella

Per quanto potrà essere bella so che ce ne sono miliardi

In mezzo a giganti, non sarò mai uno dei tanti, lo giuro

Nella mia testa non voglio abitanti, solo silenzio, come Mercurio

Non senti che freddo che c'è?

Ho lasciato indietro una parte di me

Ma il Sole dov'è?

È qua vicino a me

Ma il Sole dov'è?

Il Sole è qua vicino a me, vicino a me che

Resterò al buio anche se

Loro non sapranno mai tutto di me

Ma il Sole dov'è?

È qua vicino a me

Ma il Sole dov'è?

Il Sole è qua vicino a me, vicino a me

Als ik de tijd kon stoppen als een foto

Ik zou dit moment nemen, ik zou een enorme explosie maken

Om me er dan in te storten en me ondertussen te verheugen

Ik word vaak ziek van vreugde

Maar als ik de symptomen begrijp, is de koorts al voorbij

Soms zou ik de uren willen aanraken, ik zou wel willen maar ik kan niet

Dagen waarop ik aan de dood denk, terwijl het leven me ontglipt

Onder de lichten van deze schijnwerpers zie je mijn donkere kant niet

Het gezicht gekust door de zon, met het hart onder nul, zoals Mercurius

Voel je niet hoe koud het is?

Ik heb een deel van mezelf achtergelaten

Maar waar is de zon?

Het is hier naast mij

Maar waar is de zon?

De zon is hier naast me, naast me dat

Ik blijf echter in het donker

Ze zullen nooit alles over mij weten

Maar waar is de zon?

Het is hier naast mij

Maar waar is de zon?

De zon is hier naast me, naast me

Jaren die dagen lijken, dagen die jaren lijken

Vanaf hier lijken de sterren niet groot

Kleine dingen lijken groot voor ons

Gezichten gemarkeerd met een ijzeren hart, verroest door vuile tranen

Eindeloze liefdes herinneren zich een dag van licht

Maar de zon komt niet twee keer op

In absurde omstandigheden is het moeilijk om dicht bij mij te zijn

Er zijn mensen die ze allemaal hebben geprobeerd, maar mijn leven is een onleefbare planeet

Ik probeer mijn voeten op de grond te houden

Ondanks de lage zwaartekracht

Maar als ik je kus, heb ik zuurstofgebrek

En ik ontsnap naar een ander sterrenstelsel

Voel je niet hoe koud het is?

Ik heb een deel van mezelf achtergelaten

Maar waar is de zon?

Het is hier naast mij

Maar waar is de zon?

De zon is hier naast me, naast me dat

Ik blijf echter in het donker

Ze zullen nooit alles over mij weten

Maar waar is de zon?

Het is hier naast mij

Maar waar is de zon?

De zon is hier naast me, naast me

Hangend in de lucht, van onderaf wijzen ze met de vinger naar mij

Wie zijn wij tenslotte?

Stippen in het midden van oneindigheid

Op zoek naar de juiste balans, inclusief mezelf

Ik ben op zoek naar ruimte omdat de wereld de mijne heeft ingenomen

Onder woorden gebracht door de duivel, dialoog met de welsprekendheid van een god

Kraters in de ogen, gevuld met blikspelletjes

Ik huil niet als een ster sterft

Hoe mooi het ook is, ik weet dat het er miljarden zijn

Te midden van reuzen zal ik nooit een van de velen zijn, ik zweer het

In mijn hoofd wil ik geen inwoners, alleen stilte, zoals Mercurius

Voel je niet hoe koud het is?

Ik heb een deel van mezelf achtergelaten

Maar waar is de zon?

Het is hier naast mij

Maar waar is de zon?

De zon is hier naast me, naast me dat

Ik blijf echter in het donker

Ze zullen nooit alles over mij weten

Maar waar is de zon?

Het is hier naast mij

Maar waar is de zon?

De zon is hier naast me, naast me