Vole Le Chagrin Des Oiseaux - Emily Loizeau

Il était un homme libre qui disait

De tenir debout dans le vent

Comme elle est belle la lune quand elle s'élève

Rejoindre la rumeur du printemps!

Mon poème n’a pas de mot

Il va au rythme du flot

Du sang qui coule sous ta peau

Je prendrai deux bouts de bois entre mes doigts

Je les porterai en flambeaux

Je réchaufferai la terre et cueillerai

Le chagrin d’hiver des oiseaux

Mon poème n’a pas de mot

Il va au rythme du flot

Du sang qui coule sous ta peau

Vole le chagrin des oiseaux

Vers la ville de Homs et ses lambeaux

Vole le chagrin des oiseaux

Quand l’hiver enneige nos plateaux

Comme elle est raide la côte

Comme elle est haute

La cime de l’arbre dans le ciel blanc!

Si ta douleur est profonde, quand la nuit tombe

Moi, je m’allongerai dedans

Je coucherai sous la terre, à l’abri de la lumière

Tes larmes qui rejoindront la mer

Il était un homme libre qui disait

De tenir debout dans le sang

D’attraper la foi sauvage des sorciers

La rage pour tenir longtemps

Mon poème n’a pas de mot

Il a le son du tonnerre

Et de son éclat sur la pierre

Vole le chagrin des oiseaux

Vers la ville de Homs et ses lambeaux

Vole le chagrin des oiseaux

Quand l’hiver enneige nos plateaux

Quand l’hiver enneige nos plateaux

Quand l’hiver enneige nos plateaux

Hij was een vrij man die zei:

In de wind staan

Hoe mooi is de maan als hij opkomt

Doe mee met het gerucht van de lente!

Mijn gedicht heeft geen woorden

Hij gaat met de stroom mee

Bloed stroomt onder je huid

Ik neem twee stokjes tussen mijn vingers

Ik zal ze in fakkels dragen

Ik zal de aarde verwarmen en verzamelen

Het winterverdriet van de vogels

Mijn gedicht heeft geen woorden

Hij gaat met de stroom mee

Bloed stroomt onder je huid

Steel het verdriet van de vogels

Op weg naar de stad Homs en zijn flarden

Steel het verdriet van de vogels

Als de winter sneeuwt op onze plateaus

Hoe steil is de kust

hoe hoog is ze

De top van de boom in de witte lucht!

Als je pijn diep is, als de nacht valt

ik zal erin liggen

Ik zal ondergronds liggen, uit het licht

Jouw tranen die de zee zullen bereiken

Hij was een vrij man die zei:

In het bloed staan

Om het woeste geloof van tovenaars te vangen

De woede om lang te duren

Mijn gedicht heeft geen woorden

Het heeft het geluid van de donder

En zijn glans op steen

Steel het verdriet van de vogels

Op weg naar de stad Homs en zijn flarden

Steel het verdriet van de vogels

Als de winter sneeuwt op onze plateaus

Als de winter sneeuwt op onze plateaus

Als de winter sneeuwt op onze plateaus