Perfume Siamês - Emílio Santiago

Mas que prazer te rever, que bom te encontrar

Ah!

Nesses a vida te fez remoçar

Não, não precisa fingir, nunca foi o teu forte fingir praagradar

Pra mim o tempo passou, mas vamos sentar e sair da calçada

Sem colarinho e com fé, que é pra gente esquentar

Uma porção de filé e um conhaque do bar

Não, nunca vou me mudar, é a mesma casinha onde fomos morar

Vê se vai me visitar, as coisas continuam no mesmo lugar

O salgueiro que você plantou

De chorar quase morreu, resistiu e cresceu

Mas o cão adoeceu, sentiu sua falta demais

E a roseira lá de trás, deu rosa e concebeu, sem espinhos umaflor

Que tem seu cheiro e o meu

Garçom me traga mais dois que é pra comemorar

Traz um traçado depois que é pro santo agradar

Não, não perdi a mania, ainda durmo fumando

Ainda queimo o colchão

Claro que lembro do dia, em que quase morri

E ninguém me acordava

Nossos retratos de amor, eu não pude rasgar

Quando você se casou, pensei em me matar

Tua loucura foi tanta, casar por vingança só mesmo você

Mas não perdi a esperança

As coisas continuam no mesmo lugar

O salgueiro que você plantou…

Maar wat leuk je te zien, wat leuk je te ontmoeten

Oh!

In deze leven maakte je je jong

Nee, je hoeft niet te doen alsof, het was nooit je sterkste kant om te doen alsof je wilt behagen

Voor mij is de tijd verstreken, maar laten we gaan zitten en van het trottoir gaan

Zonder kraag en met vertrouwen, dat is voor ons om op te warmen

Een portie filet en een barbrandewijn

Nee, ik zal nooit verhuizen, het is hetzelfde huisje waar we vroeger woonden

Kijk of je me gaat bezoeken, de dingen zijn nog steeds op dezelfde plek

De wilg die je hebt geplant

Huilen stierf bijna, verzette zich en groeide

Maar de hond werd ziek, heeft je te veel gemist

En de rozenboom erachter gaf een roos en verwekte, zonder doornen, een bloem

Dat heeft jouw geur en de mijne

Ober, breng me er nog twee om het te vieren

Brengt een spoor nadat het voor de heilige is om te behagen

Nee, ik ben de manie niet kwijt, ik slaap nog steeds met roken

Ik verbrand nog steeds de matras

Natuurlijk herinner ik me de dag dat ik bijna stierf

En niemand heeft me wakker gemaakt

Onze portretten van liefde, ik kon niet scheuren

Toen je trouwde, dacht ik erover zelfmoord te plegen

Je waanzin was zo erg, trouwen voor wraak alleen jij

Maar ik verloor de hoop niet

Dingen zijn nog steeds op dezelfde plaats

De wilg die je hebt geplant...