Тучи - Эльдар Далгатов

Припев:

Всё уже в прошлом.

Мы с тобой давно всё уже забыли,

Но есть то, что забыть невозможно, но мы тогда любили.

Ты — чёрная моя роза, стала вдруг колючей.

Было над нами небо синее, а теперь — тучи.

Тучи.

Подожди, подожди, так, — это я виноват,

Что так сильно любил, а ты не поняла.

Подожди, подожди;

где остались те ночи,

Что дня были ярче?

Ну, да, неважно, впрочем.

Ладно, не будем ругаться или даже встречаться,

Не надо тайных встреч во сне — тебя слишком много во мне.

Мне никак не понять, и весь мир не обьяснит:

Как одного любить и с нелюбимым жить?

Припев:

Всё уже в прошлом.

Мы с тобой давно всё уже забыли,

Но есть то, что забыть невозможно, но мы тогда любили.

Ты — чёрная моя роза, стала вдруг колючей.

Было над нами небо синее, а теперь — тучи.

Тучи.

А теперь — тучи, тёмные тучи.

А теперь — тучи, тёмные тучи.

Я вспоминаю тот дом, — дом любви и надежд,

Где сгорела дотла мечта влюблённых сердец.

Где не поют уже птицы, где не цветут давно цветы,

И нам туда не возвратится — все разрушены мосты.

Ладно, не будем о грустном.

Тоска убьёт все чувства.

Не надо встреч во сне, — тебя слишком много во мне.

Мне никак не понять, и весь мир не обьяснит:

Как одного любить и с нелюбимым жить?

Припев:

Всё уже в прошлом.

Мы с тобой давно всё уже забыли,

Но есть то, что забыть невозможно, но мы тогда любили.

Ты — чёрная моя роза, стала вдруг колючей.

Было над нами небо синее, а теперь — тучи.

Тучи.

А теперь — тучи, тёмные тучи.

А теперь — тучи, тёмные тучи.

Всё уже в прошлом.

Мы с тобой давно всё уже забыли,

Но есть то, что забыть невозможно, но мы тогда любили.

Ты — чёрная моя роза, стала вдруг колючей.

Было над нами небо синее, а теперь — тучи.

Тучи.

А теперь — тучи, тёмные тучи.

А теперь — тучи, тёмные тучи.

Refrein:

Alles is al verleden tijd.

Jij en ik zijn alles al lang vergeten,

Maar er is iets dat onmogelijk te vergeten is, maar waar we toen van hielden.

Je bent mijn zwarte roos, werd plotseling stekelig.

Er was een blauwe lucht boven ons, en nu zijn er wolken.

Wolken.

Wacht, wacht, dus - het is mijn schuld,

Waar ik zoveel van hield, maar je begreep het niet.

Wacht wacht;

waar waren die nachten?

Welke dagen waren helderder?

Nou ja, het maakt niet uit.

Oké, laten we niet vechten of elkaar ontmoeten,

Er zijn geen geheime ontmoetingen nodig in een droom - er zijn te veel van jullie in mij.

Ik kan het niet begrijpen, en de hele wereld zal het niet uitleggen:

Hoe van iemand houden en leven met de onbeminde?

Refrein:

Alles is al verleden tijd.

Jij en ik zijn alles al lang vergeten,

Maar er is iets dat onmogelijk te vergeten is, maar waar we toen van hielden.

Je bent mijn zwarte roos, werd plotseling stekelig.

Er was een blauwe lucht boven ons, en nu zijn er wolken.

Wolken.

En nu - wolken, donkere wolken.

En nu - wolken, donkere wolken.

Ik herinner me dat huis - het huis van liefde en hoop,

Waar de droom van liefdevolle harten tot de grond toe afbrandde.

Waar vogels niet meer zingen, waar bloemen niet lang bloeien,

En we zullen daar niet terugkeren - alle bruggen zijn vernietigd.

Oké, laten we niet over trieste dingen praten.

Verlangen zal alle gevoelens doden.

Het is niet nodig om elkaar in een droom te ontmoeten - er zijn te veel van jullie in mij.

Ik kan het niet begrijpen, en de hele wereld zal het niet uitleggen:

Hoe van iemand houden en leven met de onbeminde?

Refrein:

Alles is al verleden tijd.

Jij en ik zijn alles al lang vergeten,

Maar er is iets dat onmogelijk te vergeten is, maar waar we toen van hielden.

Je bent mijn zwarte roos, werd plotseling stekelig.

Er was een blauwe lucht boven ons, en nu zijn er wolken.

Wolken.

En nu - wolken, donkere wolken.

En nu - wolken, donkere wolken.

Alles is al verleden tijd.

Jij en ik zijn alles al lang vergeten,

Maar er is iets dat onmogelijk te vergeten is, maar waar we toen van hielden.

Je bent mijn zwarte roos, werd plotseling stekelig.

Er was een blauwe lucht boven ons, en nu zijn er wolken.

Wolken.

En nu - wolken, donkere wolken.

En nu - wolken, donkere wolken.