El Show de Truman - El Chojin

¿Sabéis?

No soy especial

Nunca me he creído excepcional

Esto sí lo es, lo que hago, mi trabajo

A veces me siento en El Show de Throwman

Veo un foco donde debería estar la luna

Gente que me odia, me sonríe, y me saluda

Cuando sé que solo quieren que me hunda

No sé pero…

A veces me siento en El Show de Throwman

Veo un foco donde debería estar la luna

Gente que me odia, me sonríe, y me saluda

Cuando sé que solo quieren que me hunda

No sé pero…

No puedo acostumbrarme a que me paren por la calle

Y digan que quieren en su piel mi firma

Ídolo de mentira por darle vida a una rima

Solo pretende encontrar su lugar entre tanta gente

Si hoy puedo caminar recto es porque estoy orgulloso de lo que hecho

Cada vez que me enfrenté a un cuaderno

Y un tema nuevo me fue arrancado del pecho

Mientras yo salía de mi cuerpo y lo observaba desde el techo

Que no me digan que no existe el alma

Porque eso es lo que me dejo en cada palabra

Los años me hicieron ateo, pero un secreto, amigo

Aún creo en mantenerme en pié, y contar lo que veo

Unos me piden que siga escribiendo

Otros, que me tome un tiempo, otros, que me vaya al pedo

Pero entre todos ellos yo me encuentro solo

Mientras mi boli se parte la cara con otro folio

A veces me apetece gritar: «¡Dejadme en paz, solo hago rap!

Aún no ha nacido quien me ponga un bozal

Tengo momentos de estar contento

Cuando estamos yo y mis pensamientos

No sé, pero…

A veces me siento en El Show de Throwman

Veo un foco donde debería estar la luna

Gente que me odia, me sonríe, y me saluda

Cuando sé que solo quieren que me hunda

No sé pero…

A veces me siento en El Show de Throwman

Veo un foco donde debería estar la luna

Gente que me odia, me sonríe, y me saluda

Cuando sé que solo quieren que me hunda

No sé pero…

Mi ángel de la guarda aún no me habla, y no me extraña

Quise tocar el cielo y le robé las alas

Me puse la meta en la estratosfera, llegué muy cerca

Pero la vida es burlona, y me sacó la lengua

Vuelta a la Tierra

Vuelta a recorrer las aceras con la cabeza derecha y mirada guerrera

No sé por qué esperan que sea el que ponga paciencia en sus letras

Cuando miro hacia el futuro, y cada vez lo veo más cerca

A la mierda, amigo, si tienes miedo dilo

El superhéroe ha muerto, hoy solo me queda un micro

Tuve un sueño, hip-hop, ¿recuerdas?

Y hoy tengo otro: volver a hacer de él lo que era

No te sorprendas si me encuentras con capucha negra

En una esquina solo y moviendo la cabeza

Porque siempre he sido un poco autista y las ideas no avisan

Van llegando y como un tetris encajan en rimas

Estoy enfermo, no puedo dejar de hacerlo

Este don o esta maldición me devora por dentro

Cierro los ojos y aún puedo verlo

Es un escenario, con un micrófono en el centro

A veces me siento en El Show de Throwman

Veo un foco donde debería estar la luna

Gente que me odia, me sonríe, y me saluda

Cuando sé que solo quieren que me hunda

No sé pero…

A veces me siento en El Show de Throwman

Veo un foco donde debería estar la luna

Gente que me odia, me sonríe, y me saluda

Cuando sé que solo quieren que me hunda

No sé pero…

¡A la mierda con ser famosos!

¡A la mierda con ser famosos!

¡A la mierda con ser famosos!

¡A la mierda con ser famosos!

¡A la mierda con ser famosos!

Weet jij?

ik ben niet speciaal

Ik heb mezelf nooit als uitzonderlijk beschouwd

Dit is het, wat ik doe, mijn werk

Soms zit ik op The Throwman Show

Ik zie een schijnwerper waar de maan zou moeten zijn

Mensen die me haten, glimlachen naar me en zwaaien naar me

Als ik weet dat ze me gewoon willen laten zinken

Ik weet het niet maar…

Soms zit ik op The Throwman Show

Ik zie een schijnwerper waar de maan zou moeten zijn

Mensen die me haten, glimlachen naar me en zwaaien naar me

Als ik weet dat ze me gewoon willen laten zinken

Ik weet het niet maar…

Ik kan er niet aan wennen om op straat tegengehouden te worden

En zeg dat je mijn handtekening op je huid wilt

Idool van de leugen om een ​​rijm tot leven te brengen

Hij doet alleen maar alsof hij zijn plek vindt tussen zoveel mensen

Als ik vandaag rechtdoor kan lopen, is dat omdat ik trots ben op wat ik heb gedaan

Elke keer als ik geconfronteerd werd met een notitieboekje

En een nieuw thema werd uit mijn borst gerukt

Terwijl ik mijn lichaam verliet en het vanaf het plafond bekeek

Vertel me niet dat de ziel niet bestaat

Want dat is wat ik achterlaat in elk woord

De jaren hebben me een atheïst gemaakt, maar een geheim, vriend

Ik geloof nog steeds in rechtop staan ​​en vertellen wat ik zie

Sommigen vragen me om te blijven schrijven

Anderen, dat ik wat tijd neem, anderen, dat ik naar de hel ga

Maar onder hen vind ik mezelf alleen

Terwijl mijn pen zijn gezicht breekt met een ander vel papier

Soms heb ik zin om te schreeuwen: 'Laat me met rust, ik rap alleen!

Wie mij een muilkorf opdoet, is nog niet geboren

Ik heb momenten van gelukkig zijn

Wanneer er ik en mijn gedachten zijn

Ik weet het niet maar…

Soms zit ik op The Throwman Show

Ik zie een schijnwerper waar de maan zou moeten zijn

Mensen die me haten, glimlachen naar me en zwaaien naar me

Als ik weet dat ze me gewoon willen laten zinken

Ik weet het niet maar…

Soms zit ik op The Throwman Show

Ik zie een schijnwerper waar de maan zou moeten zijn

Mensen die me haten, glimlachen naar me en zwaaien naar me

Als ik weet dat ze me gewoon willen laten zinken

Ik weet het niet maar…

Mijn beschermengel praat nog steeds niet met me, en het verbaast me niet

Ik wilde de lucht aanraken en ik stal zijn vleugels

Ik stelde mijn doel in de stratosfeer, ik kwam heel dichtbij

Maar het leven is spottend, en hij stak zijn tong naar me uit

Terug naar de aarde

Terug naar het lopen op de trottoirs met een recht hoofd en een oorlogszuchtige blik

Ik weet niet waarom ze verwachten dat ik degene ben die geduld in hun teksten stopt

Als ik naar de toekomst kijk, en elke keer als ik hem dichterbij zie

Fuck it man, als je bang bent zeg het dan

De superheld is dood, vandaag heb ik maar één micro

Ik had een droom, hiphop, weet je nog?

En vandaag heb ik er weer een: om hem te maken tot wat hij was

Wees niet verbaasd als je me in een zwarte hoodie vindt

In een hoek alleen en hoofdschuddend

Omdat ik altijd een beetje autistisch ben geweest en ideeën niet waarschuwen

Ze komen eraan en als een tetris passen ze in rijmpjes

Ik ben ziek, ik kan niet stoppen

Dit geschenk of deze vloek vreet me van binnen op

Ik sluit mijn ogen en ik kan het nog steeds zien

Het is een podium, met een microfoon in het midden

Soms zit ik op The Throwman Show

Ik zie een schijnwerper waar de maan zou moeten zijn

Mensen die me haten, glimlachen naar me en zwaaien naar me

Als ik weet dat ze me gewoon willen laten zinken

Ik weet het niet maar…

Soms zit ik op The Throwman Show

Ik zie een schijnwerper waar de maan zou moeten zijn

Mensen die me haten, glimlachen naar me en zwaaien naar me

Als ik weet dat ze me gewoon willen laten zinken

Ik weet het niet maar…

Naar de hel met beroemd zijn!

Naar de hel met beroemd zijn!

Naar de hel met beroemd zijn!

Naar de hel met beroemd zijn!

Naar de hel met beroemd zijn!