Символ мира - Эйсик

Потухшие костры,

Груз не вскрыт, сам себе: «Хорошо,

Просто тихо как-то, тихо, остынь.

Эти листовки, вокруг столько их…

Сколько подземных люков в стольной?

Стою в стойке, чего Я стою?

Умереть за крест мне б достойно,

Но на пару парсеков мы стали ближе к успеху,

Не позволяет это мне снимать своих доспехов,

Я из тех ацтеков, кто выжил в пекле, в петле…»

И вмиг стало ветрено:

Этот свинцовый дождь оставляет вмятины на панцире

Моей брони…«Седьмой, седьмой,

Приём, что у вас с рацией?»

«Останови их...» — сорвалась фраза...

Бетонка, ветровка, винтовка, вороны долбят.

Быть кормом?

А нет, держаться мне долго тут!

Тело под током, в поту, в тёплом потоке,

Гнёзда и доки, ведут тут спор Военторги.

Торф во все стороны, боль во все органы,

Вой арестованный... Кровавый спорт помни!

Держу в упор их в шторм, штурм штольни,

Ступая шипованным на живое.

Не ждали вы меня, именем Всевышнего,

Я заклинаю Вас каждым выстрелом,

Псалом, обелиском, шкалит,

Алым брызни, кровью истекай.

Из любви к курку

Голубь — Символ Мира, — воркуй!

Из Любви — прости!

Не проси, не прощу.

Из любви к курку

Голубь — Символ Мира, — воркуй!

Из Любви — прости!

Не проси, не прощу.

От начала, сын, я не дичь, а охотник,

Мефистофель, Тринадцатый полк, пехота,

Личный позывной «Вопреки оковам»,

Поддержка «Воздух» — два огненных дракона

Харконнена, плюс мой «Кондер»

И пара свинцовых плевков вдогон, в чей-то контур.

Запомни!

Я за Бога убью кого угодно!

Из любви к Христу

Голубь — Символ Мира, — воркуй!

Из Любви — прости!

Не проси, не прощу.

Из любви к Христу

Голубь — Символ Мира, — воркуй!

Из Любви — прости!

Не проси, не прощу.

gedoofde branden,

De lading wordt niet geopend, voor hemzelf: “Ok,

Wees op de een of andere manier stil, wees stil, koel af.

Deze folders, er zijn er zoveel in de buurt...

Hoeveel ondergrondse luiken zijn er in de hoofdstad?

Ik sta in het rek, waar sta ik voor?

Ik zou waardig zijn om voor het kruis te sterven,

Maar een paar parsecs zijn we dichter bij succes,

Ik kan mijn harnas niet uitdoen

Ik ben een van die Azteken die overleefden in de hel, in een lus ... "

En ineens werd het windstil:

Deze loden regen laat deuken in de schelp achter

Mijn wapenrusting ... "Zevende, zevende,

Receptie, hoe gaat het met je portofoon?"

"Stop ze ..." - de zin brak ...

Beton, windjack, geweer, kraaienhamer.

voedsel zijn?

Maar nee, ik blijf hier nog lang!

Het lichaam staat onder stroom, in het zweet, in een warme stroom,

Nesten en dokken, Voentorgs maken hier ruzie.

Turf in alle richtingen, pijn in alle organen,

Huil gearresteerd... Denk aan de verdomde sport!

Ik houd ze puntloos in een storm, storm de adit,

Stepping spiked op de levenden.

Je hebt niet op me gewacht, in de naam van de Almachtige,

Ik tover je bij elk schot,

Psalm, obelisk, schaal,

Scharlaken plons, bloeden.

Uit liefde voor kip

Duif - Symbool van Vrede - coo!

Uit liefde - sorry!

Vraag niet, ik zal niet vergeven.

Uit liefde voor kip

Duif - Symbool van Vrede - coo!

Uit liefde - sorry!

Vraag niet, ik zal niet vergeven.

Vanaf het begin, zoon, ben ik geen spel, maar een jager,

Mefistofeles, dertiende regiment, infanterie,

Persoonlijke roepnaam "Tegen de ketenen",

Luchtsteun - Twee Vuurdraken

Harkonnen plus mijn Conder

En een paar loden speeksel in de achtervolging, in iemands circuit.

Onthouden!

Ik vermoord iedereen voor God!

Uit liefde voor Christus

Duif - Symbool van Vrede - coo!

Uit liefde - sorry!

Vraag niet, ik zal niet vergeven.

Uit liefde voor Christus

Duif - Symbool van Vrede - coo!

Uit liefde - sorry!

Vraag niet, ik zal niet vergeven.