Пора мне уходить - Эйсик

Разлетелись по ветру как пыль кто куда:

Всех жизнь определила, всех навсегда!

А как было тогда?

Походу, есть что вспомнить:

Не знали ничего как и кого кто стоит...

Один погоны носит, лысый, да,

Я не могу тебя узнать, назвать братуха,

Ведь ты же ловишь здесь уже таких, как я,

Так что не обессудь, а тема не здоровая.

И не забуду как тогда ударился в бега,

Ты помнишь?

Мокана — он сдал тогда,

Поэтому объявлен навсегда: поскуда!

Нет худа без добра, его же имя — сука!

Чё дальше?

Вьюга: вновь потеря друга,

Он лыжник оказался, с ним поступим грубо,

Ведь помню было трудно, его не бросил,

От клетки спас... Может, пойдем, чё спросим?

Последний кончил не туда — теперь семья:

Работа, дитё, дом, жена... Ему простительно.

А мне теперь, скажите, что делать, зрители?

Взгляды на жизнь мои теперь сомнительны.

Лучше б не слышали вы теперь меня,

А может лучше мне молчать?

Но не судьба!

Я ухожу туда, где вам нет места,

Когда дойду — услышите.

Вот ваша песня:

— Пора мне уходить!

— Ты сильно задержался!

— Свет всё сильней горит!

— Со старым попрощайся!

— Пора мне уходить!

— Ты сильно задержался!

— Да, время не стоит!

— Иди, не возвращайся!

Я всё, что мне мешало, уже скинул!

Всех тех, кто только обещали, давно покинул,

Ведь вдалеке увидел яркий Свет,

Я им был взгрет, нашел нужный ответ

На свой вопрос: к чему же ты идешь?

Бывших друзей, блядей ты не прощаешь?

Я их смущаю тем, что я делаю,

Я их тихонько вырезаю своей верою!

Под этой темой они о стены бьются,

Мне ж пора идти туда, где все мечты сбываются,

Как говорится, тот, кто ищет — добивается!

Собаки ж лаются, им в прошлом нравится,

Мною же это съедено и переварено,

Лишь только сны остались от слепого старого,

И если со мной палево — тогда отваливай!

Ведь дальше — больше!

Будет горечей пламя!

Хотя пока еще и кровоточит рана,

Пусть даже заживет она на мне шрамом,

Я буду тем же самым, равным, но не вам —

Воином, верным словам!

Я не злопамятный, просто с хорошей памятью,

Сердцем каменным, взглядом пламенным,

И если разобьюсь о камни, то был упрямым!

Верил преданным, не забывал о главном!

— Пора мне уходить!

— Ты сильно задержался!

— Свет всё сильней горит!

— Со старым попрощайся!

— Пора мне уходить!

— Ты сильно задержался!

— Да, время не стоит!

— Иди, не возвращайся!

Verstrooid in de wind als stof in alle richtingen:

Het leven heeft iedereen bepaald, voor altijd!

En hoe was het dan?

Wandeling, er is iets om te onthouden:

Ze wisten niet hoe en wie het waard was...

Men draagt ​​schouderbanden, kaal, ja,

Ik kan je niet herkennen, je broer noemen,

Je vangt hier tenslotte al mensen zoals ik,

Dus neem me niet kwalijk, maar het onderwerp is niet gezond.

En ik zal niet vergeten hoe ik toen op de vlucht sloeg,

Weet je nog?

Mokana - hij is toen geslaagd,

Daarom wordt het voor altijd verklaard: poskuda!

Er is geen wondermiddel, zijn naam is een bitch!

Wat is het volgende?

Blizzard: opnieuw het verlies van een vriend,

Hij bleek een skiër te zijn, we zullen hem grof behandelen,

Ik herinner me tenslotte dat het moeilijk was, ik verliet hem niet,

Uit de kooi gered... Misschien laten we gaan, wat kunnen we vragen?

De laatste eindigde op de verkeerde plaats - nu de familie:

Werk, kind, huis, vrouw... Het is hem vergeven.

En vertel me nu wat ik moet doen, kijkers?

Mijn kijk op het leven is nu twijfelachtig.

Je kunt me nu beter niet horen

Of kan ik beter zwijgen?

Maar niet het lot!

Ik ga waar jij niet thuishoort

Als ik daar aankom, luister.

Hier is je liedje:

- Het is tijd voor mij om te vertrekken!

- Je bent te laat!

- Het licht wordt sterker!

- Zeg maar dag tegen de oude!

- Het is tijd voor mij om te vertrekken!

- Je bent te laat!

Ja, het is de tijd niet waard!

- Ga, kom niet terug!

Ik heb alles wat me dwarszat al weggegooid!

Al degenen die alleen maar beloofden, vertrokken lang geleden,

In de verte zag ik tenslotte een helder Licht,

Ik werd er warm van, ik vond het juiste antwoord

Op je vraag: wat ga je doen?

Voormalige vrienden, verdomme, vergeef je niet?

Ik verwar ze met wat ik doe

Ik heb ze stilletjes uitgesneden met mijn geloof!

Onder dit onderwerp sloegen ze tegen de muren,

Nou, het is tijd voor mij om te gaan waar alle dromen uitkomen,

Zoals ze zeggen, wie zoekt, bereikt!

Honden blaffen, vroeger vonden ze het leuk,

Ik heb het gegeten en verteerd,

Alleen dromen bleven over van de blinde oude,

En als het reekalf met mij is - ga dan terug!

Meer is tenslotte meer!

De vlam zal bitter zijn!

Hoewel de wond nog steeds bloedt

Zelfs als ze me geneest met een litteken,

Ik zal hetzelfde zijn, gelijk, maar niet voor jou -

Strijder, ware woorden!

Ik ben niet wraakzuchtig, alleen met een goed geheugen,

Met een hart van steen, een vurige blik,

En als ik op de stenen breek, was ik koppig!

Hij geloofde de toegewijden, vergat het belangrijkste niet!

- Het is tijd voor mij om te vertrekken!

- Je bent te laat!

- Het licht wordt sterker!

- Zeg maar dag tegen de oude!

- Het is tijd voor mij om te vertrekken!

- Je bent te laat!

Ja, het is de tijd niet waard!

- Ga, kom niet terug!