Мир тонкий - Эйсик

Мой мир тонкий, сшитый из шёлка, тот, что сжёг я!

Твой мир тонкий, сшитый из шёлка, тот, что сжёг я!

Мой мир тонкий, сшитый из шёлка, тот, что сжёг я!

Твой мир тонкий, сшитый из шёлка, тот, что сжёг я!

Тоска мира зажала в тиски,

Игорь, проснись, здесь – это лишь сны.

Скажи, видны ли тебе нити?

Хватит искры на пути к Великому?

Или пока калека, бледный,

Ведь некогда Время пускать так на ветер,

Ты ведь искал это, пропадал по лету

Бессмертным, в поисках Света некого.

Тянуло тебя одинокого, соколом,

Вверх!

Да?

Всегда!

Так вот оно!

В руках твоих, бери, не срываясь с пути,

Ведь ты — Воин, помни!

[Припев]:

Твой мир тонкий, сшитый из шёлка, тот, что сжёг я!

Мой мир тонкий, сшитый из шёлка, тот, что сжёг я!

Твой мир тонкий, сшитый из шёлка, тот, что сжёг я!

Мой мир тонкий, сшитый из шёлка, тот, что сжёг я!

Теперь знаками сорваны цепи,

Другой я стою в начале столетия,

Не пав на колени, чтоб одолеть себя,

Доверяясь линии и Солнечному Сплетению,

Мои Ветра, знайте теперь я с вами,

Пойте, пред моими глазами,

Воды полные, горной, ведь мы — Воины,

Безупречные, беспощадные, вольные.

Вой в дали, Силой дух одарил,

Велев потерянный язык мне найти,

Голос мой закалив вновь,

Теперь любой бой — Боль и Любовь.

Мой мир тонкий, сшитый из шёлка, тот, что сжёг я!

Твой мир тонкий, сшитый из шёлка, тот, что сжёг я!

Мой мир тонкий, сшитый из шёлка, тот, что сжёг я!

Твой мир тонкий, сшитый из шёлка, тот, что сжёг я!

Мой мир тонкий, сшитый из шёлка!

Твой мир тонкий, сшитый из шёлка, тот, что сжёг я!

Mijn wereld is dun, genaaid van zijde, degene die ik heb verbrand!

Jouw wereld is dun, genaaid van zijde, degene die ik heb verbrand!

Mijn wereld is dun, genaaid van zijde, degene die ik heb verbrand!

Jouw wereld is dun, genaaid van zijde, degene die ik heb verbrand!

De melancholie van de wereld geperst in een bankschroef,

Igor, word wakker, hier - dit zijn maar dromen.

Vertel me, kun je de draden zien?

Genoeg vonk op weg naar de Grote?

Of terwijl kreupel, bleek,

Er is tenslotte geen tijd om het aan de wind te laten gaan,

Je zocht er tenslotte naar, verdween in de zomer

Onsterfelijk, op zoek naar het Licht van niemand.

trok je eenzaam, als een valk,

Omhoog!

Ja?

Altijd!

Dus hier is het!

In je handen, neem het zonder de weg te verliezen,

Je bent tenslotte een krijger, onthoud!

[Refrein]:

Jouw wereld is dun, genaaid van zijde, degene die ik heb verbrand!

Mijn wereld is dun, genaaid van zijde, degene die ik heb verbrand!

Jouw wereld is dun, genaaid van zijde, degene die ik heb verbrand!

Mijn wereld is dun, genaaid van zijde, degene die ik heb verbrand!

Nu hebben de borden de kettingen verbroken

De andere ik staat aan het begin van de eeuw,

Niet op mijn knieën vallen om mezelf te overwinnen,

Vertrouwend op de lijn en de zonnevlecht,

Mijn winden, weet nu dat ik bij je ben,

Zing voor mijn ogen

De wateren zijn vol, bergachtig, omdat we krijgers zijn,

Onberispelijk, genadeloos, gratis.

Huilend in de verte, de geest begiftigd met kracht,

Mij ​​opdragen om de verloren taal te vinden,

mijn stem verhardde weer,

Nu is elk gevecht pijn en liefde.

Mijn wereld is dun, genaaid van zijde, degene die ik heb verbrand!

Jouw wereld is dun, genaaid van zijde, degene die ik heb verbrand!

Mijn wereld is dun, genaaid van zijde, degene die ik heb verbrand!

Jouw wereld is dun, genaaid van zijde, degene die ik heb verbrand!

Mijn wereld is dun, genaaid van zijde!

Jouw wereld is dun, genaaid van zijde, degene die ik heb verbrand!