Menschliche Trauer - Eden Weint Im Grab

Die Uhr, die vor der Sonne fünfe schlägt

Einsame Menschen packt ein dunkles Grausen

Im Abendgarten morsche Bäume sausen

Des Toten Antlitz sich am Fenster regt

Vielleicht daß diese Stunde stillesteht

Vor trüben Augen nächtige Bilder gaukeln

Im Takt der Schiffe, die am Flusse schaukeln

Am Kai ein Schwesternzug vorüberweht

Es scheint, man hört der Fledermäuse Schrei

Im Garten einen Sarg zusammenzimmern

Gebeine durch verfallne Mauern schimmern

Und schwärzlich schwankt ein Irrer dort vorbei

Ein blauer Strahl im Herbstgewölk erfriert

Die Liebenden im Schlafe sich umschlingen

Gelehnet an der Engel Sternenschwingert

Des Edlen bleiche Schläfe Lorbeer ziert

De klok die vijf slaat voor de zon

Eenzame mensen worden gegrepen door een duistere horror

Rotte bomen ritselen in de avondtuin

Het dode gezicht beweegt bij het raam

Misschien staat dit uur stil

Nachtelijke beelden truc voor doffe ogen

Op het ritme van de schepen die op de rivier schommelen

Een zustertrein raast voorbij op de kade

Het lijkt erop dat je de vleermuizen kunt horen schreeuwen

Bouw een doodskist in de tuin

Botten glinsteren door afbrokkelende muren

En zwartachtig wankelt daar een gek voorbij

Een blauwe straal bevriest in de herfstwolken

De geliefden omhelzen elkaar terwijl ze slapen

Leunend op de angel star swinger

Laurier siert de bleke tempels van de edelman