The Estate - Earth Groans

I’ve stared these walls down for hours

I’ve watched cracks in the plaster as they crawl the wall Encouraged by the

stirring, in foundations

Brought by the changes of the elements

I hung the paintings oh so strategically

Trying to mask the imperfections from the naked eye

Like makeup to mask the signature of time

I beg my conscious not to speak of what it has seen

Or what it knows

Erase the past behind these walls, erase the past

But the rafters weep at the rain

Floorboards bend like a crooked spine

Muttering gossips at each step they die to tell

A stench of mold permeates out from its hiding place now

Walls insulated with spite, abuse, addictions

Problems I’m too afraid to face alone

Bodies I’ve locked in with bitterness

The ones that hurt

The ones that said that I couldn’t be what I want to be

Doors open I can never close

Everything is swayed I’ll keep a fresh coat on the outer skin

A set of wax plants on the front porch

Those who pass by this old estate

Well they will never know Well isn’t that the name of this old game

A fraud, mislead by false by appearance

Loved ones, drifters wait outside

Forgotten are the times I welcomed people in through these doors How much

longer will the monotonous words hold their ground Everything is just fine

But now my world is shaking

And out of the cracks the snakes creep out

Exposing my rot I’m not as strong as I make you believe

As a matter of fact, beneath the skin I am crumbling

Like the incision to separate the infection from tissue

Oh carpenter, renovate the old so what’s old can become new

Ik heb deze muren urenlang naar beneden gestaard

Ik heb scheuren in het pleisterwerk gezien terwijl ze over de muur kruipen. Aangemoedigd door de

roeren, in fundamenten

Gebracht door de veranderingen van de elementen

Ik hing de schilderijen oh zo strategisch op

Proberen de onvolkomenheden met het blote oog te maskeren

Zoals make-up om de handtekening van de tijd te maskeren

Ik smeek mijn bewustzijn om niet te spreken over wat het heeft gezien

Of wat het weet?

Wis het verleden achter deze muren, wis het verleden

Maar de spanten huilen om de regen

Vloerplanken buigen als een kromme rug

Roddels mompelen bij elke stap waarvoor ze sterven om het te vertellen

Er komt nu een stank van schimmel uit zijn schuilplaats

Muren geïsoleerd met wrok, misbruik, verslavingen

Problemen die ik te bang ben om alleen aan te gaan

Lichamen die ik met bitterheid heb opgesloten

Degenen die pijn doen

Degenen die zeiden dat ik niet kon zijn wat ik wil zijn

Deuren open die ik nooit kan sluiten

Alles is in beweging. Ik houd een frisse jas op de buitenste huid

Een set wasplanten op de veranda

Degenen die langs dit oude landgoed komen

Nou, ze zullen het nooit weten. Is dat niet de naam van dit oude spel?

Een fraude, misleid door vals door schijn

Geliefden, zwervers wachten buiten

Vergeten zijn de keren dat ik mensen door deze deuren verwelkomde. Hoeveel?

langer zullen de monotone woorden standhouden Alles is prima

Maar nu schudt mijn wereld

En uit de kieren kruipen de slangen naar buiten

Mijn rotting blootleggen Ik ben niet zo sterk als ik je laat geloven

Eigenlijk ben ik onderhuids aan het afbrokkelen

Zoals de incisie om de infectie van het weefsel te scheiden

Oh timmerman, renoveer het oude zodat wat oud is nieuw kan worden