Ovelha negra - Dulce Pontes

Chamaram-me ovelha negra

Por não aceitar a regra

De ser coisa em vez de ser

Rasguei o manto de mito

E pedi mais infinito

Na urgência de viver

Caminhei vales e rios

Passei fomes passei frios

Bebi água dos meus olhos

Comi raízes de dor

Doeu-me o corpo de amor

Em leitos feitos escolhos

Cansei as mãos e os braços

Em negativos abraços

De que a alma esteve ausente

Do sangue das minhas veias

Ofereci taças bem cheias

Á sede de toda a gente

Arranquei com os meus dedos

Migalhas de grão, segredos

Da terra escassa de pão

Mas foi por mim que viveu

A alma que Deus me deu

Num corpo feito razão

Ze noemden me zwarte schapen

Voor het niet accepteren van de regel

Van een ding zijn in plaats van zijn

Ik scheurde de mantel van de mythe

Ik vroeg om meer oneindigheid

In de urgentie van het leven

Ik liep door valleien en rivieren

Ik kreeg honger, ik kreeg het koud

Ik dronk water uit mijn ogen

Ik at wortels van pijn

Mijn lichaam van liefde deed pijn

In opgemaakte bedden

Ik werd moe van mijn handen en armen

In negatieve knuffels

Dat de ziel afwezig was

Uit het bloed van mijn aderen

Ik bood goed gevulde kopjes aan

Op het hoofdkantoor van iedereen

Ik begon het met mijn vingers

Graankruimels, geheimen

Uit het schaarse land van brood

Maar het was voor mij dat hij leefde

De ziel die God mij heeft gegeven

In een lichaam dat goed is gemaakt